Veel wisselingen maken het de lezer moeilijk

Met een nummer één-positie op de Deense bestsellerlijsten en vertaalrechten die direct in vele landen verkocht werden, zijn de verwachtingen hooggespannen voor dit debuut van Jakob Melander. Men hoopt op een volgende Jussi Adler-Olsen of Jo Nesbø. Uit het oog heeft ook zeker wat weg van deze Scandinavische toppers, en voor de liefhebber van Scandi-crime is het dan ook een fijn boek. Onder andere omdat Melander de sterke beschrijvingen van de omgeving, net als zijn collega’s, onder de knie heeft. Zowel de binnenstad van Kopenhagen als de directe omgeving van de stad weet hij beeldend neer te zetten. Hetzelfde doet hij met zijn personages. Met een paar rake zinnen weet hij zowel bijfiguren als hoofdpersonen te typeren. 

Vervolgens voert de Deense auteur een getroebleerde loner op als hoofdpersoon. De vierenveertigjarige Lars Winkler heeft alle trekjes van een politieagent uit een Scandinavische thriller. Niet zo goed met gezag, stevig aan de sigaretten, moeilijkheden met het thuisfront, een reputatie als een van de besten in zijn vak en toch heeft hij er eigenlijk genoeg van. Het doet absoluut denken aan Carl Mørck en Harry Hole, de speurders van Adler-Olsen en Nesbø.

Winkler, net terug van een lange periode van verlof, begint aan de jacht op een moordenaar van een prostituee. De vrouw is gevonden in een natuurgebied buiten de stad, en haar ogen ontbreken. Dat gegeven maakt dat Winkler een erg slecht gevoel bij deze zaak krijgt. Hij vermoedt dat er meer slachtoffers zullen vallen. Voordat hij zich echt goed in de zaak kan verdiepen, krijgt hij bonje met zijn leidinggevende, en wordt hij overgeplaatst naar een andere zaak: Kopenhagen wordt opgeschrikt door een brute serieverkrachter en Winkler moet hem zien te stoppen.

Vanaf dat moment schakelt het verhaal vaak: van het onderzoek naar de verkrachter, naar de moordzaak die door Winklers collega’s wordt overgenomen, naar flashbacks de zich afspelen in de Tweede Wereldoorlog. Ook zijn we getuige van Winklers moeizame hereniging met zijn dochter, en er is zelfs een deel van het verhaal vanuit haar perspectief. Met al die wisselingen maakt Melander het zichzelf moeilijk: het is lastig om bij de les te blijven en geen van de verhaallijnen krijgt je echt helemaal te pakken. Dat is zonde, want beide onderzoeken zijn interessant genoeg om het verhaal te dragen, maar nu wordt geen van beide bevredigend uitgewerkt.

Desalniettemin is Melander een auteur om in de gaten te houden. Hij heeft een plezierige schrijfstijl en een sterke hoofdpersoon, die we vast nog wel eens terug zien komen.