Een beetje meer fantasie was leuk geweest

Ik mocht het boek de moedercode lezen met de leesclub. Het sci-fi verhaal is normaal geen genre waar ik snel voor zou kiezen, maar de inhoud intrigeerde me wel.
We zijn 29 jaar verder in de toekomst in het jaar 2049. Door een vijandige omgeving op aarde wordt het moeilijker en moeilijker om te overleven. Er wordt een "overlevingsplan" gemaakt om de mensheid te doen overleven. Embryo's zullen namelijk geboren en opgevoed worden uit robots (die een soort couveusefunctie uitoefenen). Er wordt een "moedercode" ontwikkeld om de robots op echte moeders te laten lijken.

Het was voor mij gedurende het hele verhaal een beetje een kwestie van willen maar niet kunnen. Het idee is er (dit wordt ook bevestigd door Steven Spielberg die de verfilming op zich neemt) en die is zeer goed. Het eerste hoofdstuk van het boek benam me wel de adem, ik zat er onmiddellijk in. Dit wordt jammer genoeg onderuit gehaald door de vele technische termen die voor mij totaal geen meerwaarde hadden in het boek. Er wordt ook kwistig omgegaan met namen (voor- en achternamen worden door elkaar gebruikt) wat het verhaal uiteindelijk slordig doet neerzetten.
De spanning had ik veel hoger ingeschat en daar werd ik ook serieus in teleurgesteld, want eigenlijk wordt het verhaal - zeker in het tweede deel - een beetje een kabbelende rivier. Er wordt wat moeite gedaan om iets spannend te creëren, maar het lijkt nooit echt te lukken.

Zeer jammer. Ik was aardig teleurgesteld. Zo een goed concept... Het had véél beter kunnen zijn.