WP is een verslavend personage

WP is psychologe en onderzoekt of een verdachte van kindermisbruik toerekeningsvatbaar is. Met gevaar voor eigen leven raakt ze teveel betrokken bij de zaak.

De eerste 80 bladzijdes kabbelt het verhaal een beetje voort. Nog niet heel spannend, mede door de uitgebreide gesprekken tussen WP en haar begeleider. Maar daarna bouwt de spanning zich langzaam op. De spannende gebeurtenissen worden steeds heftiger en koortsachtig denk je mee wie de dader kan zijn. Zoals we van haar gewend zijn, zet Kamphuis de lezer meerdere malen op het verkeerde been door je mee te nemen met WPs gedachtes en verdenkingen. Kamphuis is in staat de spanning verder te verhogen door bepaalde zaken en bevindingen niet meteen uit te spreken in het desbetreffende hoofdstuk. Hierdoor schiet je meteen door naar het volgende hoofdstuk, hopende op de onthulling. Hoewel de soms wat lange lessen psychologie het verhaal wat vertragen en de spanning onderbreken, is het boek moeilijk weg te leggen. Misschien is het wat vergezocht dat WP als betrokken psychologe zelf ten prooi valt aan de daders, maar een beetje overdrijven mag ten behoeve van de spanning!

In dit derde deel van de WP-serie, leren we hoofdpersoon Wynona Post weer een beetje beter kennen. Vergeleken met het eerste boek uit de serie ('Alibi') ontwikkeld WP zich in dit derde deel steeds verder tot een meer zelfverzekerd persoon die meer en meer sympathie opwekt. Naast haar werk/studie als psychologe en betrokkenheid bij de misbruikzaak, speelt haar privéleven ook weer een belangrijke rol in dit boek. Haar eenzaamheid en moeilijke band met haar ouders komen weer aan bod en gaan verder waar het tweede deel van deze serie is geëindigd. De spanning in dit boek wordt mede bepaald door een opbouwende liefde, maar de verwachte heftige romantische scene blijft helaas uit. Hoewel dit een thriller is en geen romantisch boek, had hier iets meer uitgehaald kunnen worden omdat WPs gevoelens een belangrijk onderdeel zijn in dit boek.

Ondanks een enkele lange zin met veel komma’s, heeft Kamphuis een prettige en vlotte schrijfstijl. De wat lange hoofdstukken zijn verder opgedeeld in korte subhoofdstukken en lezen als een trein. Dit niet al te dikke boek leent zich dan ook prima om in een paar dagen uit te lezen.

Het plot is wederom verrassend. Hoewel de misbruikzaak als een ‘closed case’ beschouwd kan worden, blijft de lezer toch aan het eind met nog enkele vragen zitten waardoor dit boek wat langer blijft na sudderen. Hierin is een sterke verbetering te zien ten opzichte van het eerste deel van de serie en belooft alleen maar goeds voor (hopelijk) verdere vervolgen.