Prachtig geschreven, emotioneel verhaal

Wanneer Danny en Nicole elkaar ontmoeten aan het einde van de jaren 80, springt de vonk meteen over. Al snel delen ze lief en leed en starten ze een gezinnetje: ze mogen twee zonen verwelkomen. Even lijkt alles goed te gaan, als een droom, maar als het jongste zoontje verongelukt blijft het gezin gebroken achter. Hoe kunnen ze verdergaan met al deze gevoelens?

Hoewel ik een fysiek exemplaar van het boek kreeg van Pelckmans om te recenseren, besloot ik om naar het luisterboek te luisteren (ik heb Kobo+ voor luisterboeken). Ik ben zó blij dat ik dat heb gedaan, want Kris van Steenberge spreekt het boek zelf in en dat vond ik echt een meerwaarde.

We volgen het boek vanuit drie perspectieven: moeder Nicole, vader Danny en zoon Raphaël. Ik vond ze allemaal enorm boeiend om te volgen, het zijn zeer gelaagde personages die je tot in hun diepste kern leert kennen. Je weet al snel dat Raphaël in de gevangenis zit, en als lezer wordt je voortgestuwd in het verhaal met de vraag hoe dat zo gekomen is. Daar moet je wel wat geduld voor hebben, want je komt het pas helemaal aan het einde te weten, en dat vond ik de (kleine) zwakste plek van deze roman.

Wat ik daarentegen het allersterkste vond, is de prachtige, poëtische schrijfstijl waarmee de auteur onder je huid kruipt en het innerlijke van de personages blootlegt. Er staan zoveel prachtige zinnen in dit boek!