Veel potentieel, maar verwachtingen werden niet helemaal ingelost

Hoewel ik niet de grootste fantasy-lezer ben (en eigenlijk ook niet hou van enemies to lovers) begon ik vol enthousiasme te lezen in 'Sterren en koper'. Ik was vanaf het begin helemaal mee met het verhaal van Ambra: haar mysterieuze verdwijning en alle gebeurtenissen waar ze in terecht komt, nemen je als lezer op sleeptouw. Maar op een gegeven moment raakte het boek me helaas een beetje kwijt...

Op sommige momenten was de schrijfstijl schitterend en magisch, terwijl ik op andere momenten hetzelfde stuk nog eens opnieuw moest lezen omdat het zo rommelig geschreven was. Sommige delen van de wereldopbouw vond ik supergoed geslaagd, terwijl ik langs de andere kant het gevoel had dat er nog veel gaten in deze magische wereld zaten. De chemie tussen Ambra en Ismael zat al vanaf het begin van het verhaal zo goed, dus ik begreep niet waarom ze benoemden dat ze elkaar 'haatten'.

Ik vond het zeker geen slecht boek, daarvoor zaten er te veel goede elementen in, maar ik had graag gezien dat die goede stukken consistent werden aangehouden. Dan was 'Sterren en koper' een pareltje van een boek geweest, terwijl het nu als een magisch tussendoortje aanvoelde.