Het lijkt misschien een beetje veel allemaal

maar Ellens vlotte pen en geoliede schrijfstijl maken er een kloppend en bij vlagen behoorlijk spannend geheel van.,Op Herenboer van Lupko Ellen prijken mooie quotes als "een groot schrijver" (NRC) en "geweldige thriller" (Vrij Nederland). Herenboer is dan ook niet het debuut van deze 57-jarige Ellen, maar na Moddergraf en Wraaktocht het derde deel met ex-militair Ludde Menkema uitgegeven door de vrij onbekende uitgeverij Passage. Ik val binnen in deel drie maar door de korte terugblik op boek 1 en 2 op de colofonpagina is Herenboer toch zeer goed op zichzelf te lezen.
Hoofdpersoon Ludde Menkema is na de eerdere avonturen neergestreken op de Groningse familieboerderij Borg Menkema. Terwijl hij serieuze pogingen onderneemt om als echte "herenboer" het agrarisch bedrijf te runnen en zijn oude oom te verzorgen, zit zijn vrouw Farima in New York om een toespraak te houden bij de Verenigde Naties over de positie van vrouwen in haar geboorteland Afghanistan. Daar ontmoet ze de Amerikaanse journalist Ewan McFarlane die bezig is met een artikel over het extreem rechtse bewind in Nederland. Alle ogen zijn gericht op ons land dat inmiddels haar grenzen heeft gesloten, aankijkt tegen het hoogste werkloosheidcijfer ooit en waar moslimjongeren in een heropvoedingsprogramma gevangen worden gezet op de Marcus Uris, een voormalig cruiseschip op de Eems, dichtbij de Duitse grens. Wanneer Farima haar man vraagt een gevangenentransport naar het schip op de gevoelige plaat vast te leggen voor een artikel van McFarlane is dat het startsein voor een reeks nieuwe problemen.
Ondertussen wordt vanuit Afghanistan de jacht geopend op de enorme familie-erfenis die Farima gebruikt voor de scholing van meisjes in haar vaderland, wat weer tegen het zere been is van fundamentalisten aldaar. In uitgekiende subplots volgen we ook de verloren gewaande zoon van Farima op zijn - niet geheel vrijwillige - tocht terug naar huis. En kijken we mee over de schouder van een handje vol andere personages die elk hun eigen rol spelen bij de handhaving van de "wet".
Het lijkt misschien een beetje veel allemaal, maar Ellens vlotte pen en geoliede schrijfstijl maken er een kloppend en bij vlagen behoorlijk spannend geheel van.
Don't judge a book by it's cover gaat volledig op in het geval van Herenboer. De bijna idyllische rust van het omslag kom je in het boek amper tegen en hoewel behoorlijk goed geschreven dekt het predikaat "literaire thriller" toch ook niet echt de lading. Maar het is dan ook lastig om het boek te vangen onder een catchy label want welbeschouwd is Herenboer een "psychologische actiethriller met een politieke twist". Ellen heeft met "herenboer" Ludde Menkema een krachtige hoofdpersoon neergezet waar we als lezers nog lang plezier aan kunnen beleven.