Een interessant thema

Vorig jaar las ik Ontspoord, het verpletterende debuut van James Siegel. Inmiddels is zijn tweede boek in Nederland verschenen, getiteld Onder dwang. De overtuigende kennismaking met Siegel was verrassend. Ontspoord was een echte pageturner met ongekende actie en een snel plot. Nu dus aandacht voor het tweede boek van de Amerikaan: Onder dwang, waarin zijn hoofdpersonages, Paul en Joanna naar Colombia afreizen om daar (eindelijk) een kind te adopteren. Wat de reis van hun leven moet worden, loopt uit in een nachtmerrie, want net nadat ze kennis hebben gemaakt met ‘hun’ dochter, worden ze ontvoerd door de FARC, de Revolutionary Armed Forced of Colombia. Een groep rebellen dat bekend staat om haar harde verzet tegen het regime door middel van ontvoeringen, afpersingen, chantage etc.

Paul en Joanna worden wekenlang vastgehouden door een aantal leden van de FARC tot het moment dat ze Paul een speciale opdracht geven waardoor hij hun vrijheid terug kan verdienen. Hij moet voor twee miljoen dollar drugs naar de Verenigde Staten smokkelen door condooms gevuld met cocaïne te slikken.  Wanneer het afleveradres niet meer blijkt te bestaan en Paul in een hinderlaag loopt, is hij zijn wanhoop nabij. Want hoe krijgt hij in hemelsnaam zijn vrouw en dochter terug naar de Verenigde Staten? En leven ze nog wel?

Het thema van Onder dwang, adoptie, is minstens vernieuwend te noemen. Siegel zet zijn hoofdpersonen behoorlijk overtuigend neer. Het geloof, de hoop en het vertrouwen dat het allemaal weer op zijn pootjes terecht komt, brokkelt langzaam maar zeker af. Leuk detail is dat Paul, werkzaam als verzekeringsexpert, elke situatie probeert te analyseren in kans- en risicopercentages. Het boek begint bijna grappig met de dooddoener over vliegangst: dat de kans vele malen groter is dat je wordt overreden door een autobus, dan dat er iets met het vliegtuig gebeurt. Paul weet daar alles van en bewaart in zijn la een interessante lijst van mensen die werkelijk onder een bus terecht zijn gekomen.

Toch kon Siegel mij over gehele linie niet overtuigen. Waar ik hem in Ontspoord slechts kon betrappen op een (te grote) portie toeval om het verhaal goed te laten aflopen, in Onder dwang laat de auteur na een sterke opening de boel een beetje verwateren. Randverschijnselen krijgen ineens te veel aandacht, waaronder het zielige verhaal van hun ‘kindermeisje’ dat door het hele boek stukje bij beetje wordt uitgelegd. Met name bij de avonturen van Paul, terug in Amerika, heb ik regelmatig mijn wenkbrauwen bedenkelijk opgetrokken. Er gebeurt te veel en daarvan is weer te veel ongeloofwaardig. 

James Siegel is een auteur met veel potentie, dat gevoel heb ik na het lezen van Onder dwang nog steeds. Als de Amerikaan in zijn volgende boek zijn hoofd erbij houdt, en zich minder toelegt op randverschijnselen én minder hoeft te grijpen naar toevalligheden, dán zou dat wel eens een echte doorbraak kunnen worden in de thrillerwereld!