Ontroerend en indrukwekkend verhaal

Na Shamrocks en regenbogen, Maggie's strijd en De geheimen van Lizzy is nu De zoektocht van Karin Hover verschenen. Dit is het laatste deel van de Kilcarrick serie en dus tevens het laatste boek over de Fitzpatrick familie. Het verhaal in De zoektocht is fictief, maar berust wel op feiten. Er komen een aantal historische gebeurtenissen aan bod. Allereerst de watersnoodramp van 1953. Deze ramp zorgde niet alleen voor veel ellende in Zeeland, maar ook in het Engelse graafschap Essex. Vooral Canvey Island werd zwaar getroffen. Daarnaast besteedt de schrijfster aandacht aan de Noord-Ierse Burgeroorlog, de bomaanslag op McGurk's Bar en de dood van Kathleen Thompson. Mijns inziens heeft ze fictie en non-fictie op een prachtige manier verweven tot een geheel.

De cover van De zoektocht symboliseert op een mooie wijze de inhoud van het boek. Eén van de hoofdpersonen uit het verhaal is de man in kleur die uitkijkt over het water. Hij ziet daar een herinnering uit zijn verleden in blauwtinten. De ondertitel luidt 'Een verhaal over verlies, vertrouwen en verbinding'. Karin Hover is geboeid door levensverhalen van mensen en dat komt in deze roman heel mooi naar voren.

Ierland, 1978. Stephen Fitzpatrick lijkt zijn leven prima voor elkaar te hebben. Hij heeft een goede baan als docent aan de universiteit in Cork, bezit twee appartementen voor verhuur bij het hotel van zijn nicht Shannon en heeft fijne vrienden, bij wie hij altijd terecht kan. Maar toch mist hij een relatie in zijn leven. Op een dag komt er een nieuwe huurster in zijn appartement. Ze heet Aoife Dickinson en is een bekende schrijfster. Ze kunnen het meteen goed met elkaar vinden, ook al lijkt Aiofe wat afstand te houden. Ze doet Stephen denken aan iemand uit zijn verleden en daardoor herbeleeft hij de periode rondom de watersnoodramp in Essex in 1953.
Engeland, jaren zestig en zeventig. Tess woont op Canvey Island en is zes jaar als ze ontdekt dat haar ouders in werkelijkheid haar oom en tante zijn. Ze vindt een doos met babyspullen en ziet op de begraafplaats een hart met de naam Stephen. Ze is nog jong, maar besluit op dat moment dat ze ooit op zoek zal gaan naar haar ware afkomst. Als ze oud genoeg is, vertrekt ze naar Ierland. Tegen de onrustige achtergrond van de Noord-Ierse oorlog doet ze er alles aan om te ontdekken wie haar echte ouders zijn. Zal ze hen weten te vinden?

'...Ik had het gevoel op een keerpunt in mijn leven te staan. Wat zou ik aantreffen in Ierland? Zou ik mijn familie vinden. Zou het mij ook veranderen? ... Toen waren we los van de grond en zweefden we in de lucht. Engeland werd steeds kleiner en ik maakte me geestelijk los van het land waar ik was opgevoed. Ik ging naar huis, naar het land waar ik geboren was en waar ik thuis hoorde...'

In De zoektocht spelen twee verhaallijnen. Die van Stephen speelt zich af van 1950 tot 1978 en die van Tess in de jaren zestig en zeventig. Naarmate het boek vordert, komen de verhalen steeds meer samen. Het eerste gedeelte gaat vooral over het verlies dat zowel Stephen als Tess treft. Er volgt een zoektocht naar liefde en identiteit. Deze gaat van hoop op een nieuw bestaan over in vertrouwen en verbinding. De schrijfster toont ons hoe veerkrachtig mensen zijn en laat aan het eind alles samenkomen. Ik was echt van onder de indruk van de wijze waarop ze dit gedaan heeft.

De schrijfstijl van Karin Hover is boeiend en gedetailleerd. De karakters en gevoelens van de personages zijn goed uitgewerkt. Hierdoor kon ik me goed in hen inleven en kregen Stephen, Tess en Aiofe een plekje in mijn hart.
Ook schetst Karin een duidelijk beeld van de gebeurtenissen en de plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Tijdens het lezen waan je je echt even in Ierland en op Canvey Island.

Naast hoofdpersonen Stephen en Tess komen er in De zoektocht ook veel bijpersonen voor. Het is heel handig dat de schrijfster in het begin van het boek een stamboom heeft geplaatst. Zo kun je makkelijk terugkijken hoe de familiebanden zijn. Als je haar vorige romans gelezen hebt, zul je trouwens ook personen herkennen die in eerdere verhalen een rol speelden.

Tot slot wil ik Karin heel hartelijk danken voor haar keuze om mijn quote op de achterkant van haar boek te plaatsen. Ik vind het super gaaf en ben er heel blij mee. Ik wil mijn recensie dan ook graag met deze quote afsluiten:' Bij het verhaal van de watersnoodramp zat ik op het puntje van mijn stoel. De zoektocht is een indrukwekkend en ontroerend verhaal, waarin hoop en liefde de hoofdrol spelen. Absoluut het lezen waard!' Ik geef De zoektocht vijf sterren!