Villa Mancini

Brenda Kleinherenbrink is een Nederlandse schrijfster. Ze studeerde Communicatie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en werkt als strategisch adviseur bij de overheid. Ze houdt van schrijven, lezen, handwerken, muziek en reizen. Naast Villa Mancini schreef ze ook Tot aan de horizon en Enkeltje Bilbao.

De cover van Villa Mancini valt direct op door de uitbundige kleuren en de titel in sierletters. Op de afbeelding is een Toscaans landschap te zien met een landhuis en daaromheen talloze cipressen. De ondertitel luidt 'Een jonge vrouw ontdekt tijdens een werktrip naar Toscane haar unieke kwaliteiten en zet een eigenwijs spoor uit naar de toekomst...' Doordat ik graag in Italië op vakantie ga, trok dit boek meteen mijn aandacht.

Maddie wordt op het laatste moment door haar CEO Quirine en collega Roeland meegevraagd op een werktrip naar Toscane. Het lijkt erop dat ze haar alleen mee willen voor de kleine klusjes, maar daar trekt Maddie zich weinig van aan. Het is een unieke kans om vier weken te genieten van Toscane en tegelijkertijd meer te leren over de bedrijfsvoering. De komende maand arriveren er namelijk topmanagers vanuit heel Europa om aan seminars deel te nemen. Als het drietal in Villa Mancini aankomt, blijkt dat de locatie gerenoveerd wordt en dat niet alle ruimtes beschikbaar zijn. De managers zijn al onderweg, dus afzeggen is geen optie. Quirine vraagt Maddie om naar een oplossing te zoeken. Ze raakt in gesprek met Marnix, de eigenaar van de villa. Samen bedenken ze een alternatief plan. De seminars zullen afgewisseld worden met sportieve en creatieve workshops. Maddie stort zich vol overgave op de organisatie en uitvoering van de activiteiten. Ze ontdekt hierbij dat ze unieke kwaliteiten heeft en veel meer kan dan ze dacht. Intussen bloeit er tussen haar en Marnix iets moois. Welke beslissing zal Maddie na vier weken nemen? Gaat ze terug naar Nederland om zich verder te bekwamen in haar werk of blijft ze in Italië bij haar geliefde Marnix?

'...Maddie keek goedkeurend naar haar aquarel. De donkergroene cipressen, de warme gele kleur van de stenen van de villa, de wapperende vitrages voor de openstaande ramen en deuren: alles was te zien op het papier. Ze was tevreden. Het schilderen had haar de rust gegeven om na te denken over wat ze het liefste wilde en het was daardoor de beste aquarel geworden die ze ooit had gemaakt. Ze zag een huis waar geleefd werd: niet strak, luxe en perfect, maar juist charmant door zijn imperfectie...'

Villa Mancini is een novelle. Het verhaal is kort, maar door de vele details valt dit niet op. De auteur weet in een dun boek een heel verhaal te vertellen, waardoor het geheel langer lijkt. Haar schrijfstijl is vlot en beeldend. Ze geeft mooie beschrijvingen van de omgeving en de villa. Ik waande mezelf tijdens het lezen even in het prachtige Toscane en zag mezelf op het terras van de villa zitten, genietend van het uitzicht en een wijntje. Maddie wordt neergezet als een leuke jonge vrouw die, ondanks het korte tijdsbestek, een grote ontwikkeling doormaakt. Aan het begin van het verhaal is ze nog wat onzeker en timide, maar aan het eind is ze zelfstandiger en krijgt ze meer vertrouwen in zichzelf. De auteur heeft haar gedetailleerd uitgewerkt en hierdoor kon ik me makkelijk in haar leven verplaatsen.

'...Maar het werd tijd dat ze zich iets minder aan ging trekken van wat anderen vonden. Ze was gewoon goed in haar werk en merkte dat anderen daar ook waardering voor hadden. Ze kon met bijna iedereen prima sociaal uit de voeten. Die enkeling met wie dat niet lukte, dat was dan maar zo. Er waren grenzen...'

Leuk detail in het boek vind ik de combinatie van het zakelijke en het persoonlijke gedeelte. Er wordt veel verteld over de beleidsvoering van het bedrijf en alles dat er mee samenhangt, maar ook de ontluikende relatie tussen Maddie en Marnix speelt een rol. Op deze manier is het verhaal een goede mix geworden van samenwerking, vriendschap en romantiek.
Villa Mancini is een leuk tussendoortje om te lezen en ik geef het vier sterren.

Sandra
Boekencast