Lezersrecensie
Bij twijfel, ga uit van het goede!
Op 4 september 2019 was Rutger Bregman bij DWDD om over zijn boek “De meeste mensen deugen” te praten. Vanaf toen was mijn interesse gewekt en was ik benieuwd naar dit boek.
Rutger Bregman heeft een verrassend en origineel boek geschreven wat tot nadenken stemt. Bregman haalt diverse voorbeelden aan, waarbij de mens minder egoïstisch en behulpzamer is dan dat wij denken. Deze voorbeelden van de goedheid van de mens zijn hoopgevend en interessant.
Een mooi stuk in het boek van Bregman vond ik het verhaal van de Colombiaanse reclamemakers die met kerstballen vol teksten en lichtjes rebellen van de Farc wisten over te halen terug naar huis te gaan. Ik wist hier niks van, maar wat een hoopvol verhaal.
Toch hebben niet alle onderzoeken mij kunnen overtuigen. In deel 2 “Na Auschwitz” probeert Bregman Auschwitz te verklaren. De intenties van de betrokkenen zouden goed geweest zijn, zij dachten de wereld juist te helpen. Maar als het menselijk moreel kompas soms zo uit de bocht vliegt, is dat toch een enorm falen van de mens? Wat mij betreft is dit echt voer voor discussie.
Bregman schrijft in zijn boek bovendien dat het makkelijker is om geweld te gebruiken als de afstand tot het slachtoffer groter is. In groepen en oorlogen kan ik mij daar wat bij voorstellen, maar hoe zit dit bij bijvoorbeeld huiselijk geweld of kindermishandeling? Ook hierover zou ik graag meer discussie of gesprek zien.
Desondanks wil ik graag geloven dat vertrouwen zorgt voor een positiever resultaat (onderwijs en gezondheidszorg) en dat recidive van gevangenen die hun straf hebben uitgezeten daalt als zij in de gevangenis meer als mens dan als misdadiger worden behandeld, zoals in Noorse gevangenissen.
Zoals Rutger Bregman zegt: “Van de mooie dingen in het leven krijg je alleen maar meer als je ze weggeeft: vertrouwen, vriendschap, vrede.
Rutger Bregman heeft een verrassend en origineel boek geschreven wat tot nadenken stemt. Bregman haalt diverse voorbeelden aan, waarbij de mens minder egoïstisch en behulpzamer is dan dat wij denken. Deze voorbeelden van de goedheid van de mens zijn hoopgevend en interessant.
Een mooi stuk in het boek van Bregman vond ik het verhaal van de Colombiaanse reclamemakers die met kerstballen vol teksten en lichtjes rebellen van de Farc wisten over te halen terug naar huis te gaan. Ik wist hier niks van, maar wat een hoopvol verhaal.
Toch hebben niet alle onderzoeken mij kunnen overtuigen. In deel 2 “Na Auschwitz” probeert Bregman Auschwitz te verklaren. De intenties van de betrokkenen zouden goed geweest zijn, zij dachten de wereld juist te helpen. Maar als het menselijk moreel kompas soms zo uit de bocht vliegt, is dat toch een enorm falen van de mens? Wat mij betreft is dit echt voer voor discussie.
Bregman schrijft in zijn boek bovendien dat het makkelijker is om geweld te gebruiken als de afstand tot het slachtoffer groter is. In groepen en oorlogen kan ik mij daar wat bij voorstellen, maar hoe zit dit bij bijvoorbeeld huiselijk geweld of kindermishandeling? Ook hierover zou ik graag meer discussie of gesprek zien.
Desondanks wil ik graag geloven dat vertrouwen zorgt voor een positiever resultaat (onderwijs en gezondheidszorg) en dat recidive van gevangenen die hun straf hebben uitgezeten daalt als zij in de gevangenis meer als mens dan als misdadiger worden behandeld, zoals in Noorse gevangenissen.
Zoals Rutger Bregman zegt: “Van de mooie dingen in het leven krijg je alleen maar meer als je ze weggeeft: vertrouwen, vriendschap, vrede.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sanne
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
