Vertrouwd en veilig

Wat een grandioos boek is “De stad en zijn onvaste muren”. Ik heb er (zoals bij de meeste boeken van Murakami) enorm van genoten.
Zoals in veel andere werken van Murakami zijn hier het dagelijks leven en de fantasie met elkaar verweven, en de hoofdpersoon, gedreven door nostalgie of een gevoel van verlies, begint aan een innerlijke en uiterlijke reis, op zoek naar... zichzelf? De wereld? De toekomst? Betekenis?
Je kunt in alle rust de pagina's omslaan en weten dat er geen schokkend einde komt. Maar er is tienerliefde, er verdwijnen schaduwen van mensen, er klinkt jazzmuziek, een kat wandelt door de tuin en er is een bibliotheek.
Hoe dan ook, wanneer je een boek van Haruki Murakami leest, loop je ergens doorheen dat vertrouwd en veilig is.

“Wat is de werkelijkheid en wat is niet de werkelijkheid? Bestaan er eigenlijk een soort van muren die het werkelijke en het onwerkelijke van elkaar scheiden? Misschien bestaan ze, bedacht ik. Nee, er bestaan beslist muren. Maar het zijn altijd onvaste muren. Afhankelijk van de situatie, afhankelijk van de ander, veranderen ze van hardheid en veranderen ze van vorm. Net als een levend wezen.”