Lezersrecensie
Dreiging vanaf het begin
“Luister” is mijn kennismaking met de auteur Sacha Bronwasser. Het is Bronwassers tweede boek, wat zij schreef tijdens de coronaperiode.
De eenentwintigjarige Marie werkt in 1989 voor een jaar als au pair bij de familie Lambert in Parijs. Een tijd waarin er regelmatig bomaanslagen plaatsvonden in de Franse hoofdstad. Deze basis komt overeen met Bronwassers eigen leven, ook zij heeft na een jaar studie een tussenjaar genomen en is als au pair gaan werken. Ook in Parijs, in hetzelfde jaar als Marie, dus tijdens de aanslagen. Daar houden de vergelijkingen op want Bronwasser heeft alleen dit bekende decor (Parijs, au pair, 1989) gebruikt voor haar verhaal.
Inhoudelijk kan ik weinig zeggen over het verhaal omdat ik dan te veel weg zou geven, niet alleen vanwege de inhoud, maar ook vanwege de opbouw. Het verhaal kent drie belangrijke personages, speelt zich af in Nederland en Parijs en op verschillende momenten in de tijd. Er wordt weliswaar geswitcht in tijd, plaats en van personage, maar nergens is dat voor de lezer verwarrend. Het ingenieuze verhaal wordt langzaam opgebouwd, maar de dreiging en spanning is vanaf het allereerste begin al voelbaar.
“Hiervandaan stuur ik je deze berichten. Onze geschiedenis was een steentje in mijn schoen dat ik negeerde, maar toen ik het tevoorschijn had gehaald kreeg ik het niet meer teruggeduwd. Je zult er even de tijd voor moeten nemen.
Luister.”(citaat)
In het verhaal worden tijdens colleges of gesprekken enkele vrouwelijke fotografen besproken. Dankzij het opzoeken van hun werk heb ik voorzichtig kennis gemaakt met het werk van Sophie Kalle, Ata Kando, Nan Goldin, Bertien van Maanen en Vivian Maier.
Een leuk extraatje voor de lezer die hierin geïnteresseerd is. Het werk van deze fotografen heeft overeenkomsten met het werk van een van de hoofdpersonages, zoals zal blijken op haar expositie.
“Luister” is een spannend boek waar je je als lezer gewoon even heerlijk in kunt verliezen.
“Wie ziet kan vertellen. En wie vertelt legt vast. We hebben de taal nodig om onze ogen te helpen.”(citaat)
De eenentwintigjarige Marie werkt in 1989 voor een jaar als au pair bij de familie Lambert in Parijs. Een tijd waarin er regelmatig bomaanslagen plaatsvonden in de Franse hoofdstad. Deze basis komt overeen met Bronwassers eigen leven, ook zij heeft na een jaar studie een tussenjaar genomen en is als au pair gaan werken. Ook in Parijs, in hetzelfde jaar als Marie, dus tijdens de aanslagen. Daar houden de vergelijkingen op want Bronwasser heeft alleen dit bekende decor (Parijs, au pair, 1989) gebruikt voor haar verhaal.
Inhoudelijk kan ik weinig zeggen over het verhaal omdat ik dan te veel weg zou geven, niet alleen vanwege de inhoud, maar ook vanwege de opbouw. Het verhaal kent drie belangrijke personages, speelt zich af in Nederland en Parijs en op verschillende momenten in de tijd. Er wordt weliswaar geswitcht in tijd, plaats en van personage, maar nergens is dat voor de lezer verwarrend. Het ingenieuze verhaal wordt langzaam opgebouwd, maar de dreiging en spanning is vanaf het allereerste begin al voelbaar.
“Hiervandaan stuur ik je deze berichten. Onze geschiedenis was een steentje in mijn schoen dat ik negeerde, maar toen ik het tevoorschijn had gehaald kreeg ik het niet meer teruggeduwd. Je zult er even de tijd voor moeten nemen.
Luister.”(citaat)
In het verhaal worden tijdens colleges of gesprekken enkele vrouwelijke fotografen besproken. Dankzij het opzoeken van hun werk heb ik voorzichtig kennis gemaakt met het werk van Sophie Kalle, Ata Kando, Nan Goldin, Bertien van Maanen en Vivian Maier.
Een leuk extraatje voor de lezer die hierin geïnteresseerd is. Het werk van deze fotografen heeft overeenkomsten met het werk van een van de hoofdpersonages, zoals zal blijken op haar expositie.
“Luister” is een spannend boek waar je je als lezer gewoon even heerlijk in kunt verliezen.
“Wie ziet kan vertellen. En wie vertelt legt vast. We hebben de taal nodig om onze ogen te helpen.”(citaat)
20
14
Reageer op deze recensie
