(Hof)meesterlijk!

Tirza van Arnon Grunberg is een aangrijpende en ontregelende roman die indruk maakt. Het verhaal draait om Jörgen Hofmeester, een man die op het eerste gezicht een keurige vader lijkt, maar wiens innerlijke wereld gevuld is met duistere gedachten en een toenemend gevoel van ongeluk. Zijn obsessieve liefde voor zijn dochter Tirza en de manier waarop hij zich vastklampt aan haar leven, maken dit boek tot een complexe psychologische roman.

De kracht van Grunbergs schrijfstijl ligt in de manier waarop hij ongemak oproept. Het gebruik van beschrijvende termen zoals "de echtgenote" in plaats van namen benadrukt de emotionele afstand tussen de personages, terwijl de naam Tirza juist keer op keer wordt herhaald, wat de obsessie van Hofmeester bijna tastbaar maakt. Dit subtiele spel met taal versterkt de emotionele geladenheid van het verhaal.

Als lezer voelde ik bij elk glas wijn dat Hofmeester dronk een groeiend ongemak. De psychologische dieptepunten die Grunberg in het verhaal heeft verweven, raken je op een manier die je soms ongemakkelijk maakt, maar ook dwingt om verder te lezen.

Toch had ik wat moeite met het stuk in Afrika. Hoewel het essentieel is voor de ontwikkeling van het plot, voelde het voor mij iets te langdradig. Ik miste de beklemmende sfeer van eerdere scènes, zoals de momenten aan de keukentafel of in de tuin.

Het plot zelf was echter een klap in het gezicht. Hoewel ik vermoedde dat er iets niet klopte met Tirza, wist Grunberg me alsnog volledig te verrassen. Het onverwachte einde versterkte de impact van het boek en liet me nog lang nadenken over de keuzes en psyche van Hofmeester.

Conclusie: Genoten!