Vermakelijke thriller

Het serpent werd reeds begin jaren tachtig van de vorige eeuw geschreven door Pierre Lemaitre, maar bleef lang in de la liggen en raakte zo in de vergetelheid. Pas recent is dit rauwe en sarcastische verhaal uitgegeven.

‘Er bestaan geen keurige moorden, maar in sommige bespeur je meer haat dan in andere.’

Mathilde, drieënzestig jaar, is een bejaarde huurmoordenaar. Eens was ze een keurige en elegante dame, beschaafd en bedachtzaam. Nu is ze wat dikker, langzamer en bijziend geworden. Dit blijkt een perfecte dekmantel te zijn. Niemand zou haar verdenken van al die gruwelijke moorden die ze al heeft gepleegd. Maar de ouderdom begint haar toch parten te spelen. Er komen gaten in haar geheugen en ze twijfelt vaak aan zichzelf. Hierdoor loopt er uiteraard heel wat fout. Haar opdrachtgever wil haar uit de weg ruimen, maar dat blijkt geen eenvoudige klus te zijn. Mathilde is onvermurwbaar of toch niet?

Het verhaal start in 1985, in Parijs. Mathilde vermoordt koelbloedig een man en zijn teckel. Als er een paar maanden later weer slachtoffers vallen, ziet de politie een verband. Maar is dit wel het juiste? Pierre Lemaitre typeert zijn personages heel knap, bijna karikaturaal. Hij blikt af en toe ook terug naar het verleden door herinneringen. Mathilde was verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog en zette nadien haar acties voort met haar compagnon Henri. Ze verliezen elkaar uit het oog, maar er blijken toch nog gevoelens tussen hen te sluimeren.

‘Ze was een geest en een inspiratiebron, een muze en een talisman, ze was een godin en een duivelin.’

Hoewel de verhaallijn knap in elkaar zit, toch moet je je als lezer goed concentreren. Het geheel komt soms een beetje warrig over, maar dat past wel bij de inhoud, want subtiel gaat dit hilarische verhaal ook over dementie. Het serpent is zeker geen aanrader voor tere zieltjes. Maar als de sarcastische ondertoon en de humor van dit doldwaze verhaal kan worden ingezien, is dit echt een unieke en vermakelijke thriller.