Lezersrecensie
Viel tegen, voldoet niet aan de verwachtingen
Ik kreeg het boek van sinterklaas en de eerste pagina's waren veelbelovend. Helaas ging het boek al snel te langzaam voor mij en kijk ik bovendien te veel science fiction om dit nog echt interessant te vinden. Heel kort gezegd, gaat het boek over een vliegtuig dat in maart landt en een exacte kopie van dat vliegtuig verschijnt in juni nogmaals aan de horizon, met hetzelfde personeel en dezelfde mensen, die alen denken dat het nog maart is. Resultaat, van ieder persoon in dat vliegtuig, bestaan nu twee exacte kopieën. Hoe reageer je?
De eerste 122 pagina's van het boek is de schrijver bezig een legio aan personages voor te stellen, de ene interessanter dan de andere. Het enige wat deze personage gemeen hebben, is dat ze allemaal in maart in datzelfde vliegtuig zaten en we zien hoe zij sinds maart hun leven leven. Daarbij krijgen we ook van iedereen een enorm stuk geschiedenis. Na een pagina of 80 was ik het voorstelrondje zat, heb ik het boek weggelegd en ben ik recensies gaan lezen. Daar werd verteld dat in deel 2 het voorstellen voorbij is en het verhaal echt lijkt te beginnen. Ik heb het boek weer opgepakt en ben verder gegaan bij pagina 123. Ik heb nergens het idee gehad dat ik iets gemist had met het skippen van 40 pagina’s.
Deel 2 lijkt er inderdaad wat te gebeuren, behalve dat de personages die in het eerste deel voorgesteld werden maar de helft van de tijd aan het woord waren. De andere helft werd gevuld met legermensen, psychologen, geestelijken en een paar presidenten. Dat is leuk om het hele plaatje te geven, maar maakte het mij nog moeilijker om me te binden met het verhaal. Uiteindelijk ontmoeten de duplicaten elkaar, veelal in deel 3 van het boek. Dat gebeurt op verschillende manieren en de reacties van de duplicaten en de omgeving zijn al even verschillend. Maar omdat ook hier weer zoveel personages aan bod komen, kan ik me nergens voldoende binden om er echt wat om te geven. Te veel personages dus, daardoor te weinig binding en bovendien was dit idee niet echt vernieuwend voor mij. Verschillende science fiction series spelen immers al met dit idee, zoals Star trek TNG, waar commander Riker door een transporterfout onbedoeld gerepliceerd wordt, zonder dat de bemanning het doorheeft. Uiteindelijk heb ik een flink stuk van deel III geskipt en heb ik alleen de laatste twee hoofdstukken nog gelezen.
Veel recensisten geven aan dat het boek vragen oproept. Die vragen waren echter niet nieuw voor mij, want de mogelijke verklaringen voor de duplicatie van het vliegtuig hebben al menig scifi verhaal dat daarop ingaan. Het boek heeft mij vooral achter gelaten met de vraag waarom de achterflaptekst iets belooft dat het niet waarmaakt. Het belooft namelijk dat de personages als ze landen in een realiteit terechtkomen die net even anders is dan ze gewend zijn. Daaruit haalde ik dat ze in een alternate universe terecht zouden komen, zelfde dag, maar een net iets ander verleden, net iets andere keuzes.
Mijns inziens had dit beter een korte verhalenbundel kunnen zijn waarbij ieder verhaal de hele route van een reiziger vertelt. Ik denk dat het boek dan wat meer tot zijn recht was gekomen. Dat en een achterflaptekst die belooft wat het boek geeft.
De eerste 122 pagina's van het boek is de schrijver bezig een legio aan personages voor te stellen, de ene interessanter dan de andere. Het enige wat deze personage gemeen hebben, is dat ze allemaal in maart in datzelfde vliegtuig zaten en we zien hoe zij sinds maart hun leven leven. Daarbij krijgen we ook van iedereen een enorm stuk geschiedenis. Na een pagina of 80 was ik het voorstelrondje zat, heb ik het boek weggelegd en ben ik recensies gaan lezen. Daar werd verteld dat in deel 2 het voorstellen voorbij is en het verhaal echt lijkt te beginnen. Ik heb het boek weer opgepakt en ben verder gegaan bij pagina 123. Ik heb nergens het idee gehad dat ik iets gemist had met het skippen van 40 pagina’s.
Deel 2 lijkt er inderdaad wat te gebeuren, behalve dat de personages die in het eerste deel voorgesteld werden maar de helft van de tijd aan het woord waren. De andere helft werd gevuld met legermensen, psychologen, geestelijken en een paar presidenten. Dat is leuk om het hele plaatje te geven, maar maakte het mij nog moeilijker om me te binden met het verhaal. Uiteindelijk ontmoeten de duplicaten elkaar, veelal in deel 3 van het boek. Dat gebeurt op verschillende manieren en de reacties van de duplicaten en de omgeving zijn al even verschillend. Maar omdat ook hier weer zoveel personages aan bod komen, kan ik me nergens voldoende binden om er echt wat om te geven. Te veel personages dus, daardoor te weinig binding en bovendien was dit idee niet echt vernieuwend voor mij. Verschillende science fiction series spelen immers al met dit idee, zoals Star trek TNG, waar commander Riker door een transporterfout onbedoeld gerepliceerd wordt, zonder dat de bemanning het doorheeft. Uiteindelijk heb ik een flink stuk van deel III geskipt en heb ik alleen de laatste twee hoofdstukken nog gelezen.
Veel recensisten geven aan dat het boek vragen oproept. Die vragen waren echter niet nieuw voor mij, want de mogelijke verklaringen voor de duplicatie van het vliegtuig hebben al menig scifi verhaal dat daarop ingaan. Het boek heeft mij vooral achter gelaten met de vraag waarom de achterflaptekst iets belooft dat het niet waarmaakt. Het belooft namelijk dat de personages als ze landen in een realiteit terechtkomen die net even anders is dan ze gewend zijn. Daaruit haalde ik dat ze in een alternate universe terecht zouden komen, zelfde dag, maar een net iets ander verleden, net iets andere keuzes.
Mijns inziens had dit beter een korte verhalenbundel kunnen zijn waarbij ieder verhaal de hele route van een reiziger vertelt. Ik denk dat het boek dan wat meer tot zijn recht was gekomen. Dat en een achterflaptekst die belooft wat het boek geeft.
1
Reageer op deze recensie
