Personages die ik ga missen

Het verhaal:
In het derde deel van de Emily Wilde serie bevinden Wendell en Emily zich in het koninkrijk waar Wendell vandaan komt. Ze hebben een doel voor ogen: het koninkrijk terug veroveren, waardoor Wendell als rechthebbende op de troon de koning kan worden.
Dit gaat niet zonder slag of stoot. Gaan Wendells ervaring met Fae zijn en zijn contacten in zijn eigen rijk en Emily’s boekenwijsheid hen, en daarmee het koninkrijk, redden of gaan ze met z’n allen ten onder?

Mijn recensie:
Mijn liefde voor het personage Emily is groot. Ze is ontzettend herkenbaar en leeft voor mij als personage. Ze is onhandig, bang, gek op boeken en absoluut niet bezig met haar uiterlijk. De auteur heeft de andere personages in het boek op net zo’n manier neergezet. Stuk voor stuk komen ze voor mij tot leven. Ze hebben dingen die ze haten of juist geweldig vinden.
Het boek is net als de eerste twee delen in dagboekvorm geschreven. Je weet hierdoor al meteen dat Emily alles wat er gaat gebeuren overleeft, maar dat past goed binnen het cosy fantasy. Wel vind ik de schrijfstijl erg langdradig aanvoelen. Zodanig dat het mij af en toe belemmerde om in het verhaal te komen. De schrijfstijl is leuk en met de nodige humor. Bij het eerste en tweede deel merkte ik dat het mij moeite kostte om te wennen aan de manier van schrijven, maar daar had ik het derde deel geen last meer van.
Van de hele serie vond ik dit deel grappig genoeg zowel de duisterste als de lichtste om te lezen. Emily kwam zeker problemen tegen op haar pad, maar ze werden ook vrij snel opgelost en als dat niet het geval was dan voelden ze minder zwaar dan in het voorgaande deel.
Aan de ene kant vond ik de uitgebreide beschrijvingen van de wereld en hoe Emily er tegenaan keek erg leuk. Alleen zaten hier best wel wat herhalingen in en ook hier waren de beschrijvingen zeer uitgebreid. Na een paar keer weet ik wel dat Emily de kriebels krijgt van de bomen met ogen en na een alinea of vijf hoef ik niet nog meer omschrijvingen over het kronkelpaadje waar Emily op loopt. Toch draagt dit alles wel bij aan dat je jezelf als lezer in Fae kunt wanen, inclusief alle (afzichtelijke) wezens die daar leven.
Het einde voelde voor mij als prima afgerond, maar wel alsof de auteur nog een deur open wilde laten voor een eventueel vervolg. Als het zo ver is zeg ik zeker geen nee tegen meer Emily en Wendell, maar voor nu neem ik met toch een steekje in mijn hart afscheid van de personages.
Ik vond het ontzettend tof om Emily te zien groeien en de relatie tussen Wendell en haar tot ontwikkeling te zien komen. Voor mij is het zo’n serie waarbij ik de personages ga missen en hoewel ik weet dat het nu voor Emily en Wendell tijd wordt om hun eigen weg te volgen, ga ik ze toch missen.