Voor de liefde, of voor jezelf?

Sophie zit in de afrondende fase van haar studie als ze Max ontmoet tijdens een event in het Rijksmuseum, waar ze op dat moment aan het werk is als hostess. Sophie voelt zich onmiddellijk aangetrokken tot de, wat oudere, Max en ze krijgen iets met elkaar.

“Mijn wangen gloeiden en mijn hartslag versnelde. Aarzelend schoof ik een stapje opzij, alsof ik door me te bewegen letterlijk los kon komen van de situatie. Maar mijn beweging bracht alles uit balans.” Femmetje de Wind

Max komt uit een orthodox Joodse familie, wat bij Sophie een hernieuwde interesse in haar Joodse vader, en haar eigen Joodse achtergrond, oproept. Wanneer blijkt dat Max, op aandringen van zijn familie, alleen met een echt Joods meisje kan trouwen, gaat Sophie naar Israël om daar een overgangsprogramma te volgen.

In de Jeshiwe voelt Sophie zich, nadat ze heeft kunnen wennen, voor het eerst echt thuis en ze stort zich volledig op haar nieuwe leven. Maar kan Sophie wel zichzelf blijven, als ze probeert te veranderen voor een ander?

In Het beloofde leven beschrijft Femmetje de Wind het proces dat Sophie doormaakt als ze, voor de liefde, in Israël een gioerprocedure gaat volgen, om zodoende geaccepteerd te worden als een geschikte bruid voor Max.

Femmetje de Wind beschrijft dit hele proces duidelijk, boeiend en met gevoel. Het feit dat ze in het verleden zelf ook een gioerprocedure heeft gevolgd bij een Jeshiwe in Israël, heeft haar vast geholpen om alles begrijpelijk op papier te zetten. Daarnaast weet ze dus uit eigen ervaring hoe zoiets in zijn werk gaat, en wat dat bij een persoon teweeg kan brengen.

Liefde en geloof spelen een belangrijke rol in Het beloofde leven, maar voor mij gaat het boek vooral over Sophie zelf. Over haar kijk op het leven, haar onzekerheden, haar moeite om zich ergens betrokken bij te voelen en de, voor haar nog onbekende, wens om ergens bij te horen en zich geborgen te voelen. Het personage van Sophie is zo bezig anderen te plezieren, dat ze zichzelf eigenlijk een beetje is verloren.

Vooral het eerste en het laatste deel van het verhaal wisten mij te pakken. In het middenstuk lijkt het personage van Sophie nogal verloren, en daardoor raakte ik zelf ook een beetje verloren in het boek. Enerzijds paste dat mooi bij dat deel van het verhaal, maar anderzijds was het daar ook lastiger om betrokken te blijven. De interactie met andere personages bracht daarentegen weer wat spanning met zich mee, waardoor je toch graag door wil lezen.

Het beloofde leven van Femmetje de Wind is een bijzondere roman met interessante personages, die de lezer meerdere kanten van liefde laten zien. Dit boek krijgt 4 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.