Terug in de tijd

We zijn 1918, de 22 jarige boerendochter Cato trouwt met Hannes. Hannes is van armoedige afkomst en verdient de kost als turfstekker in de Peel. Haar ouders zijn niet erg opgezet met het huwelijk, maar Cato laat zich hierdoor niet van de wijs brengen. Zij houdt van Hannes en als ze haar ganse leven in armoede zal moeten doorbrengen zoals haar vader voorspelt dan is dat maar zo. Al gauw geraakt Cato zwanger van hun eerste kind. Tijdens een bezoek aan haar zieke moeder komen er messenslijpers aan de deur. De vrouw, een zigeunerachtig type voorspelt de toekomst van Cato. Haar woorden: "Ik zie water, vuur en zielenpijn" blijven nazinderen bij Cato. Het levensverhaal van het koppel word beschreven tot 1945. Er zullen 6 kinderen geboren worden in het gezin en hun leven loopt inderdaad niet altijd over rozen. Tijdens het lezen van dit boek werd ik echt terug gekatupulteerd naar een tijd die ikzelf nooit heb meegemaakt maar waar ik mijn grootouders zoveel over hem horen vertellen. Het is pas 100 jaar geleden maar het leven toen is totaal niet meer te vergelijken met onze hedendaagse tijd. Ik werd al van het begin meegezogen in het verhaal en zag in mijn verbeelding de beelden voor ogen. Wat een heerlijk maar tevens ontroerend boek heeft Stephan Van Erp hier neergeschreven.