Lezersrecensie
explosieve zoektocht
Van Ingrid Oonincx las ik al eerder Nickname, Sluipweg en Medicijn. Vooral die laatste vond ik heel goed en daarom twijfelde ik niet om me in te schrijven voor de leesclub van Verdwenen.
Op de cover zie je bij de kleuren van een ondergaande zon in silhouet een man met een kindje aan de hand aan de rand van de zee. Hierbij denk je misschien eerder aan een feelgood. Daaronder de titel “Verdwenen” waarbij de W, de middelste letter, iets naar onder is gezakt. Dit heeft iets onheilspellends en daarom neig je meer naar een thriller.
In Verdwenen neemt Ingrid je afwisselend mee van 1987 en 2001. In 1987 volgen we het vrachtschip Deo Volente dat onderweg is van Rotterdam naar Brazilië met aan boord een groep bevriende Spanjaarden, een Nederlandse schrijver, een Nederlandse vrouw die onderweg is naar haar man in Brazilië en een onbekende lading goederen. Het schip geraakt in nood en vergaat met man en macht. Maar toch blijf je het gehele boek met de twijfel zitten of misschien toch niet iemand deze ramp heeft overleefd.
In 2001 volgen we de doortastende en volhardende journaliste Simone op zoek naar haar vader die ze nooit heeft gekend. Haar zoektocht brengt haar van Tilburg naar Rotterdam en vervolgens naar Bilbao in Het Baskenland van Spanje. Hierbij krijgt ze hulp van haar Spaanse vriend Xabier en zijn zusje Maite.
De afwisseling tussen deze 2 jaren en gebeurtenissen zorgen er voor dat je door wilt blijven lezen. Oonincx’ omschrijvingen van de omstandigheden en gebeurtenissen zijn filmisch waardoor je alles voor je ogen ziet (gebeuren). Ze gebruikt daarbij geen moeilijke woorden en lange zinnen en de hoofdstukken zijn meestal kort waardoor het verhaal vlot leesbaar is.
Tot ongeveer blz. 100 lijkt het verhaal eerder op een historische roman. Daarna begint het steeds spannender te worden en wordt het meer een thriller. Helaas is er ook een gedeelte dat nogal snel verteld wordt en daarom misschien een tikje ongeloofwaardig overkomt.
Met Verdwenen levert Ingrid een boek af dat voor de echte die-hard thrillerfans eerder als een spannende (avonturen)roman zal overkomen maar dat zeker door een groot publiek gesmaakt zal worden.
Op de cover zie je bij de kleuren van een ondergaande zon in silhouet een man met een kindje aan de hand aan de rand van de zee. Hierbij denk je misschien eerder aan een feelgood. Daaronder de titel “Verdwenen” waarbij de W, de middelste letter, iets naar onder is gezakt. Dit heeft iets onheilspellends en daarom neig je meer naar een thriller.
In Verdwenen neemt Ingrid je afwisselend mee van 1987 en 2001. In 1987 volgen we het vrachtschip Deo Volente dat onderweg is van Rotterdam naar Brazilië met aan boord een groep bevriende Spanjaarden, een Nederlandse schrijver, een Nederlandse vrouw die onderweg is naar haar man in Brazilië en een onbekende lading goederen. Het schip geraakt in nood en vergaat met man en macht. Maar toch blijf je het gehele boek met de twijfel zitten of misschien toch niet iemand deze ramp heeft overleefd.
In 2001 volgen we de doortastende en volhardende journaliste Simone op zoek naar haar vader die ze nooit heeft gekend. Haar zoektocht brengt haar van Tilburg naar Rotterdam en vervolgens naar Bilbao in Het Baskenland van Spanje. Hierbij krijgt ze hulp van haar Spaanse vriend Xabier en zijn zusje Maite.
De afwisseling tussen deze 2 jaren en gebeurtenissen zorgen er voor dat je door wilt blijven lezen. Oonincx’ omschrijvingen van de omstandigheden en gebeurtenissen zijn filmisch waardoor je alles voor je ogen ziet (gebeuren). Ze gebruikt daarbij geen moeilijke woorden en lange zinnen en de hoofdstukken zijn meestal kort waardoor het verhaal vlot leesbaar is.
Tot ongeveer blz. 100 lijkt het verhaal eerder op een historische roman. Daarna begint het steeds spannender te worden en wordt het meer een thriller. Helaas is er ook een gedeelte dat nogal snel verteld wordt en daarom misschien een tikje ongeloofwaardig overkomt.
Met Verdwenen levert Ingrid een boek af dat voor de echte die-hard thrillerfans eerder als een spannende (avonturen)roman zal overkomen maar dat zeker door een groot publiek gesmaakt zal worden.
2
Reageer op deze recensie
