Niet volledig verkocht van dit verhaal.

Eindelijk nog eens een boek gelezen dat op mijn verlanglijst stond. Eén van de vele. De keuze viel dit keer op het boek Bloemen voor mijn dochter van Sarah Jio.
Dit boek vond zijn weg naar mijn boekenkast doordat het thema Wereldoorlog verweven zit in het verhaal.
Sarah Jio is een Amerikaanse journaliste die al verhalen schreef van zeer jonge leeftijd. Als tiener schreef ze al een column voor een lokale krant. In 2010 tekende ze een contract met Penguin Random House waar ze sindsdien al verschillende boeken uitbracht.
Met Bloemen voor mijn dochter sleurde Sarah mij mee naar Parijs. Het Parijs van 2009 en dat van 1943.
In beide tijdszones volgen we het leven van een jongedame. Céline in de oorlogsjaren en Caroline in 2009. De link tussen beide is niet echt volledig duidelijk geworden na het uitlezen.
Even het verhaal wat schetsen.
Caroline verliest haar geheugen na een fietsongeluk en probeert haar leven terug op te bouwen. Ze krijgt te horen dat ze Caroline heet en een eenzaam leven leidt in haar appartement aan de Seine. In een verborgen ruimte in haar appartement vindt ze brieven van een zekere Céline.
Brieven die deze onbekende schreef aan haar geliefde ten tijde van Wereldoorlog II. Céline die haar vader hielp in de bloemenwinkel en die met grote liefde zorgde voor haar dochter Cosi. Céline wordt gedwongen om de minnares te zijn van een hoge nazicommandant. Hij chanteert met haar Joodse achtergrond waardoor ze afschuwelijke dingen moet meemaken om haar dochter te beschermen.
Naarmate Caroline meer en meer van haar geheugen terug krijgt realiseert ze zich hoeveel overeenkomsten ze heeft met Céline
Beide verhalen apart zijn goed omschreven. Vlotte schrijfstijl dat zeer prettig leest. Genoeg details om het verhaal volledig mee te hebben maar het is zoeken naar de connectie tussen beide verhalen.
De personages zijn maar al te menselijk omschreven. Ze kunnen daadwerkelijk bestaan hebben. De zaken die Céline doet om haar dochter en vader te beschermen zouden velen onder ons doorstaan.
Het verhaal van Céline is het meest aangrijpende van de twee. Eigenlijk zou ik niet rouwig zijn moest het boek enkel dat ene verhaal brengen zonder al de rest. De meerwaarde van dit tweede verhaal is voor mij niet duidelijk.
Het einde zit goed in elkaar en daarin komen heden en verleden eindelijk samen. Alle verhaallijnen worden mooi afgesloten en alle vragen opgelost.
Sarah Jio heeft me niet volledig kunnen overtuigen van dit verhaal maar toch genoeg zodat ik wel eens een ander boek van haar zou proberen in de toekomst. De interesse is ergens wel gewekt of andere boeken van haar mij meer zouden bevallen.