Geen herinneringen, behalve je naam, een onbekende toekomst. Wat zou jij doen? Rennen!

Thomas ontwaakt in een lift, deze brengt hem naar de Laar, een grote open ruimte omringt door gigantische muren. Het enige dat hij zich kan herinneren is zijn naam. In de Laar wonen alleen jongens, ook zij hebben geen herinneringen, behalve hun naam, en geen idee waarom ze zich midden in een labyrint bevinden. Hun dagelijkse leven staat in het teken van een uitweg vinden uit het labyrint en overleven. Deze taak is voor de Renners. Overdag zijn er grote deuren in de muren die zich ’s nachts sluiten. Dan is het de tijd van de grievers, monsters die zich in het labyrint schuilhouden. Thomas kan zich dan wel niets herinneren, maar een ding weet hij zeker, hij moet een Renner worden en het mysterie van het labyrint oplossen. Als er vlak na hem nog iemand in de Laar arriveert, verandert alles en raken ze in een stroomversnelling van gebeurtenis op gebeurtenis die op hun beurt weer een hoop vragen oproepen.

James Dashner heeft een heel eigen wereld gecreëerd met een eigen taaltje, nobie, klunk, sjakkel, griever. Dit is even wennen, maar zodra je in het verhaal zit (en dat is snel), is het vanzelfsprekend en passend. Hij beschrijft veel maar weet de spanning er goed in te houden. De lezer weet net als Thomas niet wat er vooraf is gegaan aan het moment dat hij in de Laar terecht is gekomen en ook niet wat ze nog te wachten staat. Gaande weg kom je samen met hun steeds meer te weten. De personages zijn echte eigen persoonlijkheden met gevoelens en zorgen. Je leeft met ze mee en zit op het puntje van je stoel. Wat zou er nu gaan gebeuren?

Het einde is redelijk snel en onverwacht. Is het buiten het labyrint wel beter? Wat staat hun nog allemaal te wachten na wat ze tot nu toe al hebben doorstaan?
Ik kijk uit naar het vervolg!