Absurdistisch begin, later meer een roman met een verhaallijn

Het is een absurd verhaal wat begint met (teveel) verschillende bacteriën en dus hele lastige namen die mij afleiden van het verhaal.

Het begint met het verlies van haar moeder na de geboorte van Flo, dit komt door een bacteriële infectie, haar vader is microbioloog, Flo is geobsedeerd door bacteriën en ziet ze als vrienden en familie. Zo komt het thema steeds terug.

Een meisje wat op 13 jarige leeftijd haar vader en huis verlaat en alleen gaat wonen in een kraakpand, dit is natuurlijk absoluut onmogelijk en dat stoort mij tijdens het lezen en ik vind het lastig om in het verhaal te komen door deze verhaallijn.

Op het moment dat Dreyfuss in haar leven komt verandert voor mij het verhaal in een meer leesbaar verhaal. Ze beleven samen avonturen die ik niet zal verklappen om geen spoilers weg te geven

Je ziet dat er veel aandacht gegeven is aan het boek. Vooral de lettertypes vallen me op. Dat begint al bij de omslag, waar de letters van heel vergedrukt naar doorzichtig gaan. Elk hoofdstuk heeft een bijzonder lettertype en heeft een titel, dat vind ik altijd fijn, dan heb je een beetje een idee waar het over gaat, natuurlijk is dat een persoonlijk dingetje.

Ik geef het 3,5 sterren. Het is blijkbaar ook niet mijn soort boek en dat speelt toch wel mee met een beoordeling geven. Dus ik lees zelf ook altijd de recensies volledig om te kijken of een boek iets voor mij is, het aantal sterren alleen zegt niet alles!