Annemijn

Annemijn…
Een verhaal dat zich niet afspeelt tussen singles, maar nu eens tussen een getrouwd echtpaar.
Levi en Annemijn zijn nu een paar jaar getrouwd, hebben een tweeling Cato en Leentje. Niets bijzonders zou je zeggen. Maar niets daarvan.

Annemijn is autistisch en heeft heel veel moeite met prikkelverwerking. Levi heeft ongeveer haar leven overgenomen om haar zoveel mogelijk te ontzien, maar is dit wel wat Annemijn nodig heeft?
Annemijn heeft ook haar zussen en moeder die regelmatig Levi afkraken, hem beschuldigen van veel negatieve dingen. Maar ook hier…. Klopt het wel wat zij zeggen en doen? Haar vader lijkt haar het beste te kennen en haar ook daadwerkelijk te helpen.

Levi’s ouders zijn uit elkaar. Zijn Nederlandse moeder kon niet meer samenwonen met zijn Iraanse vader. In hoeverre hebben zijn ouders hem gevormd tot wie hij nu is? Lijkt hij toch meer op zijn vader dan hij zou willen?

Hun kinderen – Cato en Leentje – hebben een goed huis. Maar Leentje lijkt ook net als Annemijn autisme te hebben. Ze gaan nu net naar school. Hoe zullen ze het vinden en zal het goed gaan?
Annemijn kan nu eindelijk gaan werken. Ze heeft haar diploma als lerares en gaat wiskunde geven op dezelfde school waar Levi werkt. Hoe zal dit gaan lopen?
Veel vragen, maar alles komt bij elkaar aan het einde van het boek.

Emma Anna heeft weer een uniek verhaal gemaakt. Het thema autisme is belangrijk maar ook jaloezie en hoe mensen naar elkaar kijken is belangrijk in het boek. Hoe ga je om met dingen die anders zijn dan je verwacht? Het is een heftig verhaal, maar gaf mij ook juist weer een nieuwe kijk op autisme. Hoe heftig het kan zijn en hoe je toch probeert een normaal leven te leiden met vaste ritmes om je heen.

Je leest afwisselend vanuit het oogpunt van Annemijn en Levi en leert de wereld te zien vanuit hun beide oogpunten. Je ziet hun sterke en zwakke kanten en die leren ze zelf vooral ook kennen.
Ik ben heel blij dat ik dit boek heb mogen lezen!