moet zeker op de leeslijst!

Patroon is opgedeeld in drie stukken. In het eerste gedeelte leer je Mylo kennen. Het verhaal begint meteen intrigerend met de volgende zin; ‘Mees is vanmiddag gecremeerd. Verbrand. Ik was er niet bij. Mocht er niet bij zijn’. Deze zinnen zetten meteen de toon van het verhaal. In het eerste deel vertelt Mylo zijn verhaal, het verhaal wat er gebeurd is met Mees. In deel twee gaat Mylo op reis met zijn beginnend dementerende opa. Op reis naar Amerika, waar zijn opa vandaan komt. Deel drie laat vooral de intense gevoelens zien die Mylo met zich meedraagt, de schuldgevoelens, de spijt, de woede, de onmacht.

In prachtige bewoording zet Marco Kunst een indrukwekkend en intens verhaal neer. Een verhaal over schuldgevoelens, over ‘je had beter moeten weten’, over familie, over patronen en deze patronen doorbreken. Marco heeft dit boek met een filosofische pen geschreven, waaruit prachtige zinnen vloeien. ‘Wij zijn het heelal dat tot bewustzijn komt’. Het onderwerp is zwaar, maar niet té zwaar. Marco verweeft ook humor en luchtigheid in het verhaal.

Het verhaal wordt verteld vanuit Mylo’s perspectief. Het lijkt alsof hij tegen de lezer spreekt en later wordt duidelijk dat je het dagboek van Mylo leest. Dit maakt dat de emoties en de rauwe randjes van de rouwverwerking nog meer voelbaar zijn. Daarnaast is de band tussen Mylo en zijn opa sterk geschreven en opa’s verhaal maakt dan ook indruk.

Het is een verhaal dat is haast niet in woorden te beschrijven is. Het is intens, maar prachtig tegelijkertijd. Het bevat een zwaar onderwerp, maar bevat daarnaast ook veel humor en mooie gebeurtenissen. Ik kan als laatste alleen nog maar zeggen: Lees dit boek! Het is zeker de moeite waard!