Een verrassend tweede deel

Ik was zo opgewonden om dit boek te lezen omdat ik dol was op Een vloek zo eenzaam. Ik heb er tot het einde van genoten!

In dit tweede deel volgt het boek Grey, de voormalige wachtcommandant van Rhen. Hij is de ware troonopvolger van Sinteldaal, maar hoe accepteer je dat je een bedreiging bent voor degene die je gezworen hebt te beschermen? Hij zal hier wel twee keer over moeten nadenken als hij de dappere en vriendelijke Lia Mara ontmoet, de oudste dochter van Karis Luran, de gewelddadige koningin die Sinteldaal wil overnemen. Lia Mara zoekt vrede tussen de twee landen en hiervoor heeft ze Grey nodig om zijn troon op te eisen.

Het was een geweldig tweede deel. Je leert veel karakters beter kennen. Zoals Jacob, de broer van Harpers, die ik nu wel leuk vind, en een nieuw personage, Tycho, die je hart zal doen smelten. Grey was al een favoriet van mij, ik vond Rhen een egoïstische snotaap, en dat doe ik nog steeds. Ik vond het geweldig dat ik dit verhaal via hem en Lia Mara heb kunnen lezen. Ook kom je meer te weten over Sylvoorde en hun gebruiken.

Wat ik persoonlijk erg mooi vond is hoe diep er op de personages in wordt gegaan. Vind ik het jammer dat ik er van Tycho nooit achter ben gekomen waarom hij zo bang voor soldaten was. Wederom komt er toch een monster in het verhaal voor, al is deze niet zo angstaanjagend als Rhen was. Karis Luran was vreselijk, zoals ik had verwacht, maar perfect uitgeschreven.

Al met al is het wederom een prachtig verhaal met een vleugje liefde en op het einde een onverwachte cliffhanger.