Historisch gezien goed, aangenaam verhaal.

'Aan de oever van de Seine' is wederom, voor mij, een eerste kennismaking met een auteur en meteen kan ik zeggen dat ik niet goed weet of ik nog een boek ga lezen van Jennifer Robson. Ik had vermoed ik meer verwacht van dit verhaal dan dat ik gekregen heb.
Begrijp me niet verkeerd, de schrijfster heeft een uitstekende pen die er voor zorgt dat Parijs uit de jaren '20 van de vorige eeuw echt tot leven komt. De party's, de tekenlessen, de cafés en restaurants, maar ook de markt in Les Halles en de armoede zijn treffend beschreven. Ze raken de lezer en zorgen er voor dat je blijft verdwalen in het boek.
Ook heeft ze heel wat interessante personages die zorgen voor afwisseling, maar daar wringt denk ik een beetje het schoentje voor mij. Het verhaal zou moeten gaan over Helena en over Sam, wat het doet, maar niet zo dat ik echt in hun verhaal zit. Het is voor mij te 'long distance'. Daarmee bedoel ik dat ze elkaar te weinig tegenkomen om een geloofwaardige romance uit voor te vloeien. Ik weet dat in die jaren het er anders aan toe ging dan nu, maar het is me echt te vaag. Ook Sam zijn verhaal/achtergrond valt wat uit de lucht. Het is me te dun!
Er zijn daarnaast zo veel andere personages, die ik persoonlijk veel beter zou willen kennen/die mijn aandacht beter vasthouden dan de hoofdrolspelers en andere waarvan ik niet echt snap waarom ze er in voorkomen. Ik vermoed dat bekende namen/echt bestaande personen verkopen, maar ze zijn mij te dun, te cartoonesk weergegeven. Ze voegen, in mijn ogen, niet meteen iets toe.
Jammer, want de periode en de thema's, oa. loskomen uit je keurslijf, zijn iets wat me in de eerste plaats aantrok.
Historisch gezien is het dus voor mij een goed, aangenaam verhaal, maar romantisch valt het dik tegen (Zegt veel aangezien ik echt geen roman lezer ben!). Tevens heb ik wel genoten van het lezen, maar het is niet zo dat ik de andere boeken uit deze reeks ooit moet lezen en dat is normaal toch de bedoeling, (nieuwe) lezers aan je binden zodat ze al je boeken verslinden. Een gemiste kans van deze auteur, althans bij mij!