Lezersrecensie
Veelkleurig palet aan sprekers over geloof en samenleving
Voor dit boek is aan mensen uit allerlei sectoren gevraagd hun persoonlijke verhaal of een actueel thema te verbinden met een Bijbelverhaal, vanuit de idee dat wat columnisten, journalisten, cabaretiers, schrijvers en wetenschappers buiten de kerk doen, erg lijkt op wat dominees binnen de kerk doen: uitleggen hoe de wereld in elkaar zit en mensen een spiegel voorhouden. Kortom, zij preken ook. “De preek van de leek” bundelt een selectie van deze lekenpreken.
De preken zijn uitgesproken door gelovigen en ongelovigen, twijfelaars en overtuigde atheïsten. De bijdragen variëren van persoonlijke verhalen tot politiek gekleurde stellingnamen, van kritische reflecties op maatschappelijke ontwikkelingen tot innerlijke ontboezemingen. Christelijke waarden lopen als een rode draad door het boek.
Zo gaat Karin Bloemen in op het begrip verantwoordelijkheid. Claudia de Breij kiest als thema voor de liefde, en noemt het bijzonder om als ongelovige homoseksuele vrouw op de kansel te staan. Volgens haar kunnen we ons als volwassen mensen niet meer volledig verlaten op God of een daarvan afgeleide autoriteit, maar moeten we zelf bedenken wat goed is en hoe we moeten leven.
De jurist Geert Gorstens gaat in op de begrippen vergelding en vergeving, vanuit het perspectief van daders en van slachtoffers. Vergeving komt ook terug in de preek van Hella de Jonge. Wat haar ouders op jonge leeftijd in de tweede wereldoorlog moesten doorstaan heeft hun houding tegenover Duitsers blijvend getekend. Zelf heeft zij afstand genomen van de haat van haar ouders. Chris van de Heijden staat stil bij 75 jaar Tweede wereldoorlog. Als kind van “foute ouders” verzet hij zich tegen de gedachte in Exodus dat kinderen tot het derde of vierde geslacht moeten boeten voor de fouten van hun ouders.
Hugo de Jonge, zoon van een dominee, geeft een kijkje in hoe preken tot stand komen. Lilianne Ploumen houdt haar preek over de rol van de vrouw en de rechten van vrouwen en meisjes. Jan Pronk laat zich inspireren door het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Jan Terlouw verwondert zich over de onvoorstelbare rijkdom van de aarde. Zo passeert een grote veelheid aan verschillende thema’s de revue.
Het boek zien laat zijn hoe verschillend we zijn en tegelijkertijd ook veel met elkaar overeenkomen. We zijn allemaal zoekers, of we willen of niet, of we ons er van bewust zijn of niet. Uit de levenservaringen van de sprekers kun je wijsheid en kracht putten. Qua geloof zijn bij mij geen vonken over geslagen. Wel deel ik waarden als verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, vertrouwen, moed, geloof, hoop en liefde. Deze zijn universeel en niet voorbehouden aan welke kerk dan ook. Mooi als gelovigen en ongelovigen elkaar hierin kunnen vinden.
De preken zijn uitgesproken door gelovigen en ongelovigen, twijfelaars en overtuigde atheïsten. De bijdragen variëren van persoonlijke verhalen tot politiek gekleurde stellingnamen, van kritische reflecties op maatschappelijke ontwikkelingen tot innerlijke ontboezemingen. Christelijke waarden lopen als een rode draad door het boek.
Zo gaat Karin Bloemen in op het begrip verantwoordelijkheid. Claudia de Breij kiest als thema voor de liefde, en noemt het bijzonder om als ongelovige homoseksuele vrouw op de kansel te staan. Volgens haar kunnen we ons als volwassen mensen niet meer volledig verlaten op God of een daarvan afgeleide autoriteit, maar moeten we zelf bedenken wat goed is en hoe we moeten leven.
De jurist Geert Gorstens gaat in op de begrippen vergelding en vergeving, vanuit het perspectief van daders en van slachtoffers. Vergeving komt ook terug in de preek van Hella de Jonge. Wat haar ouders op jonge leeftijd in de tweede wereldoorlog moesten doorstaan heeft hun houding tegenover Duitsers blijvend getekend. Zelf heeft zij afstand genomen van de haat van haar ouders. Chris van de Heijden staat stil bij 75 jaar Tweede wereldoorlog. Als kind van “foute ouders” verzet hij zich tegen de gedachte in Exodus dat kinderen tot het derde of vierde geslacht moeten boeten voor de fouten van hun ouders.
Hugo de Jonge, zoon van een dominee, geeft een kijkje in hoe preken tot stand komen. Lilianne Ploumen houdt haar preek over de rol van de vrouw en de rechten van vrouwen en meisjes. Jan Pronk laat zich inspireren door het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Jan Terlouw verwondert zich over de onvoorstelbare rijkdom van de aarde. Zo passeert een grote veelheid aan verschillende thema’s de revue.
Het boek zien laat zijn hoe verschillend we zijn en tegelijkertijd ook veel met elkaar overeenkomen. We zijn allemaal zoekers, of we willen of niet, of we ons er van bewust zijn of niet. Uit de levenservaringen van de sprekers kun je wijsheid en kracht putten. Qua geloof zijn bij mij geen vonken over geslagen. Wel deel ik waarden als verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, vertrouwen, moed, geloof, hoop en liefde. Deze zijn universeel en niet voorbehouden aan welke kerk dan ook. Mooi als gelovigen en ongelovigen elkaar hierin kunnen vinden.
1
Reageer op deze recensie
