Lezersrecensie
Een lief boek over zware thema’s
De cover van Sweet Bean Paste oogt nogal schattig, kawaii, zoals de Japanners zeggen. Het boek past inderdaad prima bij de stroom aan vertaalde Japanse romans waarmee we de laatste jaren worden overspoeld: verhalen over eenzame mensen in de grote stad die door een bijzondere ontmoeting weer verbinding vinden.
Maar dit boek gaat dieper dan je misschien op basis van de cover en titel zou verwachten. Niet alleen leer je hoe lastig het is om de perfecte zoete bonenpasta te maken voor dorayaki (Japanse pannenkoekjes), ook raakt het aan grote vragen over de zin van het leven. Schrijver Durian Sukegawa (pseudoniem van Tetsuya Sukegawa), die naast auteur ook filosoof is, onderzoekt wat het leven waarde geeft. In Japan leeft sterk het idee dat je leven pas zin heeft als je een nuttige rol speelt in de samenleving, zo vertelt hij in het korte nawoord. Maar wat als je ziek bent, of door omstandigheden niet kunt bijdragen? Heeft je leven dan geen betekenis? Sukegawa verweeft dit thema door het verhaal.
De levensvragen van de schrijver komen samen in het personage Tokue, een oude vrouw die haar hele leven al worstelt met de gevolgen van een verminkende ziekte en met sociale buitensluiting. Sentaro, door wiens ogen je dit verhaal volgt, werknemer van een dorayaki-zaakje en zelf een man met een zwaar verleden, gaat met Tokue samenwerken. Hun vriendschap helpt Sentaro om op een andere manier naar het leven te gaan kijken.
Voor wie vaker moderne Japanse literatuur leest, zitten er veel herkenbare elementen in dit boek: eenzame hoofdpersonen, een allesveranderende ontmoeting, de anonimiteit van de grote stad, de kalme vertelstijl en de prachtige seizoensbeschrijvingen. Toch weet het zich van andere boeken te onderscheiden door Tokue’s verhaal, waarmee ook een verborgen stukje Japanse geschiedenis wordt verteld.
Sweet Bean Paste is een klein, ontroerend verhaal over eenzaamheid en de vraag wat het leven de moeite waard maakt. Hou je van dit genre, dan zal je het zeker waarderen.
Maar dit boek gaat dieper dan je misschien op basis van de cover en titel zou verwachten. Niet alleen leer je hoe lastig het is om de perfecte zoete bonenpasta te maken voor dorayaki (Japanse pannenkoekjes), ook raakt het aan grote vragen over de zin van het leven. Schrijver Durian Sukegawa (pseudoniem van Tetsuya Sukegawa), die naast auteur ook filosoof is, onderzoekt wat het leven waarde geeft. In Japan leeft sterk het idee dat je leven pas zin heeft als je een nuttige rol speelt in de samenleving, zo vertelt hij in het korte nawoord. Maar wat als je ziek bent, of door omstandigheden niet kunt bijdragen? Heeft je leven dan geen betekenis? Sukegawa verweeft dit thema door het verhaal.
De levensvragen van de schrijver komen samen in het personage Tokue, een oude vrouw die haar hele leven al worstelt met de gevolgen van een verminkende ziekte en met sociale buitensluiting. Sentaro, door wiens ogen je dit verhaal volgt, werknemer van een dorayaki-zaakje en zelf een man met een zwaar verleden, gaat met Tokue samenwerken. Hun vriendschap helpt Sentaro om op een andere manier naar het leven te gaan kijken.
Voor wie vaker moderne Japanse literatuur leest, zitten er veel herkenbare elementen in dit boek: eenzame hoofdpersonen, een allesveranderende ontmoeting, de anonimiteit van de grote stad, de kalme vertelstijl en de prachtige seizoensbeschrijvingen. Toch weet het zich van andere boeken te onderscheiden door Tokue’s verhaal, waarmee ook een verborgen stukje Japanse geschiedenis wordt verteld.
Sweet Bean Paste is een klein, ontroerend verhaal over eenzaamheid en de vraag wat het leven de moeite waard maakt. Hou je van dit genre, dan zal je het zeker waarderen.
2
Reageer op deze recensie
