De schaduw beschaamt ontstellend zich door gebrek aan beleefdheid

Wat na het lezen het meeste bijblijft is dat de Schaduw zich enorm vergalloppeert en de elementaire beleefdheid compleet vergeet. Hij gaat helemaal in de fout en wordt dan ook nog eens publiekelijk terechtgewezen.
Al ontmoeten we ook iemand die lid zal worden van de Gezellen. Manon en Silvère spelen ook weer een belangrijke rol. Een oude bekende maakt opnieuw zijn opwichting.
Kennissen en gebeurtenissen uit het verleden worden in deze nieuwe zaak door mekaar geweven en leiden tot vreemde wendingen en een nog verrassendere ontknoping. De vele personages, de mengeling van heden en verleden en de Schaduw die (meestal) in zichzelf ligt te raaskallen (onbeleefd uitgedrukt) maken het verhaal ingewikkeld en noopt de lezer om er de aandacht bij te houden om de plot te kunnen volgen. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op en springen van de ene locatie naar de andere.
Veel aktie, liefdeperikelen, meerdere vertrouwenscrisissen, flitsende dialogen, humor en spanning maken dit weer een Havank/De Schaduw die de moeite waard is.