Een hilarische zoektocht naar opa en een beter leven doorheen de Verenigde Staten

Op de cover zien we twee boeven, Bobbie Uitzuiger en de Gekkenmepper, in een uitgedroogde bedding van een rivier en met een gestrande Mississippi-boot op de achtergrond. Dit is de setting van het tweede deel van het boek, het eerste deel legt uit hoe de hoofdpersoon Wiley Flint (met zus Glorietta, vader en moeder en enkele dieren waarbij ganzerik Mijnheer Johnson een speciale vermelding verdient) op dat schip, de Phoenix, belanden. Het blijkt van Wiley's grootvader te zijn, de man waar ze al lang naar op zoek zijn.
Het is een grappig avontuur met toch wel een flinke dosis aktie en geweld, al zal dat laatste toch telkens erger blijken te zijn in wat zou kunnen dan in hoe het echt afloopt. Moeder houdt het gezin bij mekaar, vader is de krachtige steunpilaar die telken een uitweg uit de problemen vindt. Maar soms laat hij zijn gezin voor weken in de steek en verdwijnt. Dat doet zijn kinderen veel verdriet omdat ze niet weten of wij wel zal terugkomen en wanneer dat zal gebeuren.
Het is wel prettig en grappig om lezen hoe ze met het hele gezin op heel korte tijd hun mobiele drukkerij in werking stellen en hun krant drukken. Ondanks de erg beperkte oplage brengt hen dat meestal toch in moeilijkheden en moeten ze verkassen naar weer eens een plaats waar ze nog niet bekend zijn. De kinderen passen zich aan maar vinden het vreselijk.
Het wordt pas uitzichtloos als ze zonder veel aanwijzingen op zoek gaan naar hun grootvader die met een grote radarboot op de Misssissippi vaart.
Als ze uiteindelijk op de afgesproken plaats aankomen blijkt dat een enorme teleurstelling - een stuk woestijn aan een droge rivierbedding, waar het schip van grootvader gestrand is maar van grootvader zelf geen spoor te bekennen.
Wiley en zijn zus gaan botten van bisons verzamelen om als brandhout te verkopen, vader levert strijd met enkele boeven, waar een speciale editie van de krant redding moet brengen. Goudzoekers leveren een paar moeilijkheden op door een foutje van Wiley in een kranteartikel dat hij schrijft.
Het boek leest dan ook heel erg snel en prettig, de gedachtenwereld van Wiley lijkt niet helemaal te kloppen met de volwassen werkelijkheid en de gebeurtenissen getuigen enerzijds van een tendens om moeilijheden zichzelf te laten oplossen en anderzijds om er steeds nieuwe te produceren.
De vrijheid die Wiley geniet zal zeker de meer avontuurlijke lezers aanspreken.
Tegelijk is het een coming-of-age waarbij Wiley op een bepaald moment zijn jeugdige illusies verliest en een grote stap naar volwassenheid zet. Dit is allesbehalve triest, eerder iets wat een warm gevoel geeft.
Een positief verhaal met heel wat avontuur en aktie, veel humor en algemeen een gevoel.