Griezeldagboek

Waar vind je ze nog? Ik bedoel de griezelboeken. In vroeger jaren een populair genre, nu minder goed vertegenwoordigd in de jeugdliteratuur. Erik Jan Tillema deed een poging tot reanimeren van het genre. Een ik-verteller heeft een oude rietgedekte boerderij gekocht. De spullen en persoonlijke bezittingen staan nog in het huis en het vreemdst: het gezin is van de aardbodem verdwenen . Niemand weet waarnaartoe.
In de slaapkamer van de zoon ligt een opengeklapt dagboek.
In dit dagboek - hoofdstukken zijn er niet, het zijn data- lezen we de angstige gevoelens van de zoon. Voortdurend hoort hij vreemde geluiden. Uiteindelijk denkt hij dat ze verwijzen naar tante Clara, de tante met de grote moedervlek in het gezicht, een tante die ze nauwelijks kennen in de familie. Met zijn ouders en met hem gaat het ook slecht. Een Latijnse spreuk geeft inzicht in het gebeurde.

Het is eenvoudig te lezen. Eigenlijk is dat voor 10+ goed te lezen. De inhoud is dan misschien meer voor 12+
Er wordt erg veel herhaald in het verhaal. Niet dat dat de vaart eruit haalt, want je leest het zo uit. De afwikkeling overtuigt ook niet helemaal. Het roept vragen op.
Liefhebbers van dit genre hebben er een vlot leesbaar boek bij. Gemiddeld qua waardering.