Nog steeds een beklemmende periode

Het blijft bijzonder dat veel jongeren nog graag verhalen over de bekenste wereldoorlog, Wereldoorlog Twee, willen lezen. 74 jaar na dato. Dit boek met Vlaamse inslag ( Dossinkazerne Mechelen) vertelt over het twintigste transport van joden naar de concentratiekampen, het grootste transport ooit met meer dan 1600 mensen volgepropt in veewagons. Het verzet wil dit transport blokkeren. In dit korte verhaal lezen we middels twee protagonisten wat er gebeurt. Het joodse meisje Sarah is aan boord van deze trein en Youra, opleidingsarts en eveneens van joodse komaf, heeft met enkele makkers een plan bedacht. Dat plan lukt maar ten dele omdat 17 mensen kunnen vluchten. Omdat er ook van binnenuit verzet is georganiseerd kunnen meer dan 200 mensen vluchten. Een aantal van hen wordt doodgeschoten of weer opgepakt. Circa 80 mensen ontspringen de dans. Het waargebeurde verhaal is van fictieve elementen voorzien. Het maakt indruk omdat de opbloeiende liefde tussen Sarah en Youra nooit een vervolg heeft gekregen simpelweg omdat een oorlog vernietigend is. Is dit boek dan een must? Dat ook weer niet. Ik vind in de tekst veel letterlijke herhaling, het maakt erg soms snelle sprongen en ik vind de lay-out niet prettig lezen. In totaliteit een aardig oorlogsverhaal. Gezien de talrijke boeken in dit genre, die soms meer dan ontroeren , is dit geen kippenvelboek geworden. Een aardig verhaal om eens te lezen over een indrukwekkend initiatief om de Duitse opmars een halt toe te roepen. Gezien de beperkte omvang kan het minder gretige lezers wellicht boeien. Het is overigens het debuut van Wouter Polspoel. Hij wil in de toekomst blijven samenwerken met Herman van Campenhout.