Een van zijn beste, zeker de dikste

Ik heb dit jaar al flink wat thrillers gelezen, en zeker niet de minste, maar nog steeds steekt er één met kop en schouders bovenuit: 'Don Quichot' van Jacob Vis. 'Don Quichot' is met bijna 500 pagina´s zijn omvangrijkste thriller tot nu toe. En een van de beste in zijn oeuvre, waarin toch al zoveel moois te vinden is.

Vis verdient als Nederlands meest literaire thrillerschrijver veel meer aandacht dan hij krijgt. Dat ´Don Quichot´ niet in stapels bij Bruna ligt, heeft niets te maken met de kwaliteit van het boek of met de toegankelijkheid van zijn werk: een begenadigd verteller als Vis kan ook een groot publiek ademloos laten genieten. Maar Jacob Vis zit helaas bij een kleine uitgever, die zich weinig promotie kan veroorloven.

De thrillers van Jacob Vis zijn nooit zomaar thrillers. Vaak is er een maatschappelijk probleem dat de plot voortstuwt. In ´Don Quichot´ is dat de klimaatverandering, en dan vooral de halfslachtige manier waarop de politiek daar iets aan probeert te doen. Hoofdpersoon van het boek is waarnemend minister-president Harm Brink, die laat zien dat het ook anders kan. Een aardbevingsramp in Groningen, de burgeroorlog in Oost-Oekraïne en IS, Brink krijgt er allemaal mee te maken. Met een hoeveelheid lef die je ook graag bij de echte politici zou zien gaat hij de problemen te lijf. Vis stuurde het boek overigens op aan minister Wiebes van Economische Zaken en Milieu. Voor mij staat wel vast dat die het ook echt gelezen heeft: hij was eerder dit jaar als het om Groningen ging ineens buitengewoon doortastend.

In mei verschijnt alweer een nieuwe titel van Jacob Vis. Nu zijn vierde Indische roman, eerder aangekondigd als 'Smog', maar inmiddels herdoopt in 'De Borneo-deal'.