Knerpend grind

Grind dat knerpt. Krakend knarsen doen de emoties van alle personages in de schrijnende roman die zich afspeelt in een zompige veenpolder. Ingetogen maar scherp observerend ontrolt zich een mysterieus drama in Oude Zweiland. Vlakbij het haventje liggen een paar woonboten en een eenzame woonark ligt verankerd aan het Wilgeneiland aan de overkant van de Zwarte Poel. De gebeurtenissen in het ‘slapende’ dorp vinden plaats langs twee perspectieflijnen. Natan, een dromerige tiener (13), die gedichtjes schrijft en nieuwsgierig naar zijn zojuist betrokken omgeving water/woonboot/natuur raakt ongewild verstrikt in laffe vileine puberale groepsactiviteiten. Zeer geloofwaardig weet Gerwin van der Werf ons mee te nemen in die lokale ontwikkeling. Het andere perspectief loopt via Aalt Zoetebier een timmerman die een nogal teruggetrokken leven leidt en in een woonark aan het enige steigertje van Wilgeneiland leeft. Op het eiland vinden regelmatig uit de hand lopende puberale groepssessies plaats.
Met flinke tijdsprongen weet de schrijver heden en verleden listig te verbinden. Aalt die regelmatig klussen bij dorpsgenoten uitvoert heeft als hobby zijn gevoelens met verf op schilderijen uit te werken. Veel zwart en somber. Ondertussen flitsen er ook regelmatig bijbelteksten door zijn geest. Het zet de lezer aan het denken. Je ‘proeft’ een mooi poëtisch tegenspel in het steeds spannend wordende verhaal. Mooi is bijvoorbeeld de hond Sefanja die naast Aalt in het verhaal wordt gebracht. Sefanja is een profeet uit de Hebreeuwse Bijbel en betekent ‘de heer beschermt’ of ‘verborgen door God’. En, ja hoor, beide betekenissen treffen doel. Zo kan je ook aan de bijzondere voornaam van de protagonist ‘Aalt’ de betekenis te hechten van ‘edele heerser’, een raak gekozen naam.

Van der Werf speelt in eerdere boeken van zijn hand vaak met spanningsvelden met jongeren op zoek naar hun eigen identiteit. Met veel inlevingsvermogen leef je mee met hun zielenroerselen. Niet pathetisch, niet sentimenteel. Vreugde en verdriet wordt voelbaar gemaakt. De bekende thema’s over liefde en verdriet, leven en dood, eenzaamheid en geluk komen in dit verhaal voorbij. De schrijver geeft stukje bij beetje informatie vrij waardoor je tijdens het lezen nieuwsgierig wordt hoe het nu verder gaat. Het is bijzonder knap hoe heden en verleden zich met elkaar laat vermengen.
Een soepel leesbaar boek met fraaie mijmeringen. Liefdevol en af en toe poëtisch: De roestige spijkers piepen van boosheid als ze uit de balk gewrikt worden. Mooi!
Een aanrader.