Het kompas is dol

Zowel aan boord als op het strand van het zwoele Colombiaanse stranddorp is het kompas dolgedraaid. De tweelingbroers Mario en Javier gaan met hun ruige vitale vader de zee op om voor het hotel wat zij exploiteren verse vis te vangen. Hun moeder Nora is schizofreen geworden, hoort stemmen in haar hoofd en slaat voorddurend wartaal uit. In het vakantieoord rond het hotel Zeestrand, verblijft een mêlee van ‘simpele’ toeristen die zich ‘vermaken’ aan zee.
Het decor wordt verder aangevuld met een dreigende zware onweerspartij. Met deze achtergrond gegevens bouwt Tomàs Gonzàlez een beklemmend verhaal op. Binnen de tijdsspanne van één etmaal springt de verhaallijn, van vissersboot tot strand, heen en weer. In het oog van de naderende storm ontwikkelen zich fragmentarische gebeurtenissen. Ruziënde echtgenoten, op hol geslagen krankzinnige mama Nora en soms erg bijdehante kindjes. De absolute hoogspanning speelt zich af in de boot. Hardvochtigheid viert hoogtij. Ondanks de buitentemperatuur ontbreekt elke warmte tussen de vader en zijn zoons. De koele onderlinge vijandige sfeer overheerst. Ook aan land is het een en al tobberij. Geluidsoverlast, zuippartijen en krankzinnige teksten uitgekraamd of ‘gedacht’ door Nora vullen het thuisbeeld. Het levert al met al een zwaarmoedig en rauw zicht op deze droefstemmende vakantieplaats. In die zin is de opbouw van dit verhaal treffend weergegeven. De vele deelnemers worden als personale vertellers opgevoerd. Op zich effectief maar tegelijk mis ik diepgang en wordt het geheel rommelig. Het zijn meerdere korte sketches in een eendimensionaal stuk. Als voorstudie voor een filmscenario zou deze vertelling niet misstaan. Het taalgebruik speelt zijn eigen ruige rol. Het korte verhaal levert een vrij voorzienbare tragedie op die geen antwoorden geeft. In nog geen tweehonderd pagina’s wordt een ontluisterend drama gecreëerd. Dat is wel knap en je wordt er niet vrolijk van. Wat is de grond voor de boosheid van de vader met zijn zoons, die diepgang mis ik. Zowel in woordgebruik als in zinsbouw voel ik tenslotte een worsteling binnen de vertaling.