Kwetsbaar, eerlijk, rauw

‘Ik wou dat Stef Bos mijn vader was’ heeft een toffe cover. De felle kleuren vallen op en zetten je misschien zelfs op het verkeerde been. Het verhaal is niet felgekleurd. Integendeel zelfs. De strepen lijken wel lamellen waardoor de Gloria van Breukelen naar de wereld kijkt. Als een soort gevangenis. Ik vind het een mooie keuze.

Het boek begint met een duidelijke triggerwaarschuwing. Dit vond ik heel goed. Je weet direct waar je aan toe bent. Je komt niet voor verrassingen te staan.

Het verhaal is eerlijk en heel kwetsbaar. Het is bijna intiem te noemen. Het is zo persoonlijk. Ik vind het heel knap dat Gloria van Breukelen haar verhaal durft te delen. Je moet heel diep gaan om je verhaal op deze manier neer te kunnen zetten.

De schrijfstijl is fijn en het leest heel makkelijk. De rauwheid waarmee deze auteur schrijft, is verfrissend. Het zorgt ervoor dat het verhaal in de puurste vorm overkomt op de lezer. Je wordt niet afgeleid door de stijl.

‘Ik wou dat Stef Bos mijn vader was’ (goede titel trouwens) is een verhaal dat me raakte. Mijn hart gaat uit naar Gloria, maar ook naar kinderen (en volwassenen) die in deze situatie zitten of zaten. Ik kan me niet voorstellen hoe dit moet zijn.

Recensie verscheen eerder op Veronique's Boekenhoekje!