Lezersrecensie
We gaan nog veel van Dana horen
Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.
Nadat ik eerder ‘Zonder schuld’ met veel plezier gelezen had, kon ik niet wachten om aan ‘Zonder boete’ te beginnen. Het verhaal begint met een korte brief van Dana aan de lezer. In deze brief vertelt ze over haar fascinatie voor de menselijke geest en hoe ze tot het schrijven van dit boek gekomen is. Ik vind zo’n brief wel leuk. Zo kom je net wat meer over de auteur te weten en waarom ze net dit boek geschreven heeft.
Na enkele quotes over het eerste boek van enkele boekhandelaren begint het verhaal. Het begint in de tegenwoordige tijd met een cursief geschreven stuk. Dit cursief geschreven stuk is geschreven door de ontvoerder. Wie dit is, blijkt onduidelijk. Daarna gaan we naar het eerste hoofdstuk waarbij Hazel Kramer uitgenodigd wordt bij de partijtop, vanwege de mysterieuze verdwijning van Richard Hall. Wat meteen duidelijk wordt is dat ze geen politie willen inschakelen. Ondanks twijfels neemt Hazel de zaak aan. Ondertussen is ze ook nog bezig met een cold case waarbij ze persoonlijk betrokken is en die ze hoe dan ook wilt uitzoeken. Ondanks dat dit het tweede deel van de serie is, is dit deel zo geschreven dat je geen cruciale informatie mist als je het eerste deel niet gelezen hebt, maar vooral omdat de serie nog maar twee delen heeft, zou ik persoonlijk er toch voor kiezen om beide delen te lezen. Ze zijn gewoon beiden goed, dus zeker niet erg om beide delen te lezen.
Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon en hierdoor komt het verhaal meer binnen, heb ik het gevoel. Het lijkt persoonlijker. Naast het verhaal in de tegenwoordige tijd (Nu) is er ook een verhaallijn Toen, waarin Hazel sessies heeft met haar psycholoog en hierin over zichzelf en de trauma’s in haar leven verteld. Hierdoor leren we Hazel al snel nog beter kennen en krijgen we een nog completer beeld van haar. Door de afwisseling tussen Toen en Nu en de cursief gedrukte teksten van de ontvoerder, blijft de vaart goed in het verhaal zitten en hierdoor wil je ook steeds verder blijven lezen. De schrijfstijl van Dana is een waardoor je gewoon aan het verhaal gekluisterd blijft en je gewoon van het hoofdpersonage gaat houden.
De spanning wordt geleidelijk aan opgebouwd en de ontknoping is op zich geen totale verrassing, maar toch gebeuren er nog dingen die ik dan weer niet aan had zien komen. In één van de laatste hoofdstukken komt een eerder personage terug, en de losse eindjes rondom dit personage, en de opening naar een nieuw deel, maken mij dan ook meteen razend nieuwsgierig naar het derde deel van de Hazel Kramer serie. Ik kan dan ook niet wachten tot het derde deel verschijnt. Dana Smit behoort vanaf nu echt tot één van mijn favoriete Nederlandstalige auteurs. Over het eerste deel van de serie was ik al enthousiast, maar met dit deel heeft ze qua schrijven nog een behoorlijke groei gemaakt en dit maakt ‘Zonder boete’ een nog beter boek als het eerste deel en hierdoor kan het alleen maar zijn dat we nog veel gaan horen van deze auteur.
Nadat ik eerder ‘Zonder schuld’ met veel plezier gelezen had, kon ik niet wachten om aan ‘Zonder boete’ te beginnen. Het verhaal begint met een korte brief van Dana aan de lezer. In deze brief vertelt ze over haar fascinatie voor de menselijke geest en hoe ze tot het schrijven van dit boek gekomen is. Ik vind zo’n brief wel leuk. Zo kom je net wat meer over de auteur te weten en waarom ze net dit boek geschreven heeft.
Na enkele quotes over het eerste boek van enkele boekhandelaren begint het verhaal. Het begint in de tegenwoordige tijd met een cursief geschreven stuk. Dit cursief geschreven stuk is geschreven door de ontvoerder. Wie dit is, blijkt onduidelijk. Daarna gaan we naar het eerste hoofdstuk waarbij Hazel Kramer uitgenodigd wordt bij de partijtop, vanwege de mysterieuze verdwijning van Richard Hall. Wat meteen duidelijk wordt is dat ze geen politie willen inschakelen. Ondanks twijfels neemt Hazel de zaak aan. Ondertussen is ze ook nog bezig met een cold case waarbij ze persoonlijk betrokken is en die ze hoe dan ook wilt uitzoeken. Ondanks dat dit het tweede deel van de serie is, is dit deel zo geschreven dat je geen cruciale informatie mist als je het eerste deel niet gelezen hebt, maar vooral omdat de serie nog maar twee delen heeft, zou ik persoonlijk er toch voor kiezen om beide delen te lezen. Ze zijn gewoon beiden goed, dus zeker niet erg om beide delen te lezen.
Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon en hierdoor komt het verhaal meer binnen, heb ik het gevoel. Het lijkt persoonlijker. Naast het verhaal in de tegenwoordige tijd (Nu) is er ook een verhaallijn Toen, waarin Hazel sessies heeft met haar psycholoog en hierin over zichzelf en de trauma’s in haar leven verteld. Hierdoor leren we Hazel al snel nog beter kennen en krijgen we een nog completer beeld van haar. Door de afwisseling tussen Toen en Nu en de cursief gedrukte teksten van de ontvoerder, blijft de vaart goed in het verhaal zitten en hierdoor wil je ook steeds verder blijven lezen. De schrijfstijl van Dana is een waardoor je gewoon aan het verhaal gekluisterd blijft en je gewoon van het hoofdpersonage gaat houden.
De spanning wordt geleidelijk aan opgebouwd en de ontknoping is op zich geen totale verrassing, maar toch gebeuren er nog dingen die ik dan weer niet aan had zien komen. In één van de laatste hoofdstukken komt een eerder personage terug, en de losse eindjes rondom dit personage, en de opening naar een nieuw deel, maken mij dan ook meteen razend nieuwsgierig naar het derde deel van de Hazel Kramer serie. Ik kan dan ook niet wachten tot het derde deel verschijnt. Dana Smit behoort vanaf nu echt tot één van mijn favoriete Nederlandstalige auteurs. Over het eerste deel van de serie was ik al enthousiast, maar met dit deel heeft ze qua schrijven nog een behoorlijke groei gemaakt en dit maakt ‘Zonder boete’ een nog beter boek als het eerste deel en hierdoor kan het alleen maar zijn dat we nog veel gaan horen van deze auteur.
1
Reageer op deze recensie
