Aangrijpend

Aisha Dutrieux (1983) studeerde rechten aan de Universiteit van Leiden en is werkzaam als rechter in de rechtbank Den Haag. Ze won meerdere schrijfwedstrijden en Het leven noemen is haar debuutroman.

Het leven noemen gaat over Mira (moeder) en Vera (dochter). Mira lijdt aan het syndroom Munchhousen by Proxy. Vera is de dochter die door haar moeder ziekgemaakt wordt.

Het verhaal leest vlot, de zinnen zijn kort en het taalgebruik is niet ingewikkeld. De hoofdstukken worden om en om verteld vanuit de andere vrouw. De ene keer Mira, de andere keer Vera. Het is soms lastig om, tijdens het lezen, te achterhalen wie nu vertelt. De wat afstandelijke schrijfstijl is dubbel. Enerzijds geeft het de ruimte om zelf invulling te geven aan de diepere lagen. Anderzijds mis je de (vooral psychologische) diepgang toch wel in het verhaal.

Het was super interessant om te lezen hoe een persoon met dit syndroom kan handelen. Ik was wel nieuwsgierig naar het waarom en hoe. Haar geschiedenis komt kort aan bod maar is dat de oorzaak of heeft het bijgedragen? Vanuit Vera vond ik het interessant om te lezen hoe enorm ver de loyaliteit richting een ouder strekt. Het heeft me aan het nadenken gezet hoe je als kind er alles aan doet om de liefde van je ouder te mogen ontvangen. Dat stukje vond ik heftiger om te beseffen dan dat Mira als moeder haar kind ziek maakt.