Lezersrecensie
Niet gevonden
'Vind mij' is geschreven door Alafair Burke die aangeeft geboeid te zijn door mensen waarbij het geheugen nooit terug is gekeerd. Nu heeft ze haar boek hierover geschreven. Met haar achtergrond als officier van jusititie en de lovende recensies van o.a. Oprah en Vrij Nederland op de achterkant, verwacht je een mega goede thriller, over het geheugenverlies. Dat geheugenverlies komt erin voor. Dat het een thriller is, nee. Dat is het niet.
Het verhaal begint met een krantenartikel over een vrouw die een auto ongeluk heeft gehad en haar geheugen daar is verloren. Lindsay Kelly, een strafrechtenadvocate, ontfermt zich over deze onbekende vrouw, die inmiddels als Hope door het leven gaat. De twee vrouwen worden vriendinnen. Vijftien jaar later verdwijnt Hope en Lindsay gaat naar haar vriendin op zoek. Ze komt de agente Ellie tegen en samen proberen ze te onderzoeken wat er is gebeurd.
Als lezer kom je een boel personages tegen waarbij je niet zo goed weet wie belangrijk is voor het verhaal en wie niet. Er worden veel cliffhangers gebruikt, maar ook veel dooddoeners en doodlopende sporen. Er zitten geen mooie zinnen of quotes in het boek, wel een verhaal met vaart erin. Wat mij echt het meest stoorde aan het boek, waren de 'doodlopende sporen' waar niks mee werd gedaan. In combinatie met de vele plotwendingen en personages werd het verhaal daardoor met de bladzijde ongeloofwaardiger. Het einde was verbluffend. Maar of dat positief is.....
Burke heeft een vlotte pen, gebruikt korte hoofdstukken en veel cliffhangers. Dat maakt het toch een prettig boek om te lezen.
Het verhaal begint met een krantenartikel over een vrouw die een auto ongeluk heeft gehad en haar geheugen daar is verloren. Lindsay Kelly, een strafrechtenadvocate, ontfermt zich over deze onbekende vrouw, die inmiddels als Hope door het leven gaat. De twee vrouwen worden vriendinnen. Vijftien jaar later verdwijnt Hope en Lindsay gaat naar haar vriendin op zoek. Ze komt de agente Ellie tegen en samen proberen ze te onderzoeken wat er is gebeurd.
Als lezer kom je een boel personages tegen waarbij je niet zo goed weet wie belangrijk is voor het verhaal en wie niet. Er worden veel cliffhangers gebruikt, maar ook veel dooddoeners en doodlopende sporen. Er zitten geen mooie zinnen of quotes in het boek, wel een verhaal met vaart erin. Wat mij echt het meest stoorde aan het boek, waren de 'doodlopende sporen' waar niks mee werd gedaan. In combinatie met de vele plotwendingen en personages werd het verhaal daardoor met de bladzijde ongeloofwaardiger. Het einde was verbluffend. Maar of dat positief is.....
Burke heeft een vlotte pen, gebruikt korte hoofdstukken en veel cliffhangers. Dat maakt het toch een prettig boek om te lezen.
1
Reageer op deze recensie