Splinters - Marita De Sterck

Ik heb het boek zonet voor de zoveelste keer gelezen. Het was al een tijdje geleden, maar ik ben de impact ervan nooit vergeten.
Ik las het voor eerst als tiener, nu ben ik een jonge dertiger - en de impact is nog steeds hetzelfde.

Het is geen dik boek. Maar elk woord is zo weloverwogen en goed gekozen, dat het aanvoelt als een bijbel.
Gevuld met levenslessen, met al die gevoelens die we zelf vaak zo moeilijk kunnen verwoorden.

Het verhaal:
Jutta is net als een bang klein vogeltje. Een meisje, een puber, zoals er zovelen zijn. Haar ouders zijn gescheiden, ze geeft haar vader de schuld hiervan, en ze lijdt nog elke dag onder het gemis.
Op zomerkamp leert ze Anton kennen. Vrolijke, drukke Anton, zo anders als zij. Als zij een vogeltje is, is hij een jonge hond die door het leven springt.
Hij is meteen helemaal in de ban van Jutta. Zij op haar bange manier ook van hem.

Wie herinnert zich dat heerlijke gevoel niet meer, die eerste meeslepende en allesverterende liefde?

Maar wanneer Anton te dicht komt, wanneer het te echt wordt, zet Jutta een punt achter hun relatie. Het is te veel voor haar, ze houdt er splinters aan over. Net zoals haar moeder splinters overhoudt van de scheiding. Dat wil Jutta niet. Dus houdt ze ermee op, voor hij dat doet.

Maar Anton is geen opgever. Anton wilt de splinters er best bijnemen. Een kermis is een geseling waard.