Exact 100 jaar na de ondergang van het grote en beroemde cruiseschip de Titanic lees ik De Reddingsboot, de debuutroman van de Amerikaanse Charlotte Rogan, een schrijfster afkomstig uit een familie van zeezeilers.

Mijn verwachtingen van het boek waren hooggespannen, dit gezien het feit dat dit debuut zo goed ontvangen is dat er al vrij snel na het uitkomen ervan diverse vertalingen zijn verschenen. Dat zegt toch wel wat.

Het boek is klein maar ziet er erg mooi uit, gebonden en met leeslint.

Over de inhoud:

Kort na het uitbreken van de eerste wereldoorlog scheept de hoofdpersoon, Grace Sachs, zich samen met haar nieuwbakken echtgenoot Henry in voor haar huwelijksreis op een grote oceaanstomer , de Empress Alexandra.

De reis gaat van Engeland naar Amerika, waar Grace voorgesteld zal gaan worden aan de moeder van Henry.

Midden op zee gebeurt er een ramp met het schip waarna Grace, dankzij Henry, samen met nog een aantal passagiers in een reddingsboot belandt.

Na verloop van tijd manifesteren zich allerlei menselijke tekorten en zwakheden en treden er irritaties op tussen de opvarenden, die behalve aan elkaar ook nog blootgesteld worden aan andere extreme omstandigheden, zoals honger en dorst, storm en regen.

Er zijn morele dilemma’s , mensen worden geteisterd door angst, frustraties en irritaties naar elkaar toe. Er moeten beslissingen genomen worden over leven en dood.

De boot is niet berekend op het aantal overlevenden , het zijn er teveel.

John Hardie , de oude matroos die vanaf het begin de leiding genomen heeft over de groep, beveelt dat er ballast overboord moet.

Er breekt een machtsstrijd uit tussen enerzijds de twee sterkste vrouwen aan boord, waaronder Grace en anderzijds John Hardie.

In de rechtszaak waarmee het boek begint, kijkt de hoofdpersoon Grace , die terecht staat op verdenking van moord, mede dankzij dagboekfragmenten die ze over die periode heeft bijgehouden - op advies van haar advocaat William Reichmann - terug op alle

gebeurtenissen die hebben geleid tot het feit dat ze voor de rechtbank staat en beleeft het op die manier allemaal opnieuw.

Door dit terugkijken is Grace in staat nieuwe inzichten over zichzelf op te doen, waardoor haar kijk op de gebeurtenissen en op zichzelf verandert.

Ik heb het boek met veel genoegen en interesse gelezen, waarbij ik in het begin moeite had met het feit dat er, mede dankzij diverse recensies, voor het lezen al zoveel bekend was over de inhoud van het boek.

Maar gaandeweg kwam ik erachter dat het bij het lezen eigenlijk niet zoveel uitmaakt te weten dat Grace uiteindelijk terecht staat, omdat het boek over hele andere zaken gaat, over menselijke keuzes genomen in een extreme situatie.

Het boek stemt tot nadenken. “Wat zou je zelf doen als je in zo’n extreme situatie terecht zou komen?”

Ik vind het boek heel goed, een echte aanrader en waardeer het met 5 sterren.