Over gevolgen van de oorlog.

Yael van der Wouden (1987) is schrijver en docent.
De bewaring is haar debuut en voor het eerst in het Engels verschenen als The savekeep .
De cover met de peer is mooi, de peer komt regelmatig terug in het verhaal.
De vertaling is van Fannah Palmer en Roos van der Wardt.
Het boek is uitgegeven door uitgeverij Chaos, een onderdeel van Uitgeverij Das Mag.

Nederland, 1961.
Overijssel na de wederopbouw, 15 jaar na de oorlog.
Isabel woont alleen in het huis van haar moeder, die overleden is.
Het is het huis waar het gezin is komen wonen in 1944, behalve Isabel zijn er nog twee broers, een oudere broer Louis en een jongere broer Hendrik.
Met haar broers heeft ze niet veel contact, Louis heeft regelmatig een nieuwe vriendin en de wat sombere Hendrik woont samen met Sebastian in Den Haag.
Isabel leeft erg teruggetrokken , ze heeft een hulp in de huishouding en een buurman, Johan, die een oogje op haar heeft.
Verder gaat ze af en toe op bezoek bij een oudere tante en ze werkt veel in de tuin, dat is alles waar haar leven om draait. Het houdt haar stabiel.
Met haar beide broers gaat ze af en toe uit eten, maar veel stelt dat niet voor.
Bij een nieuwe eetafspraak neemt Louis onverwacht een nieuwe vriendin mee, Eva, een heel ander type dan Isabel, ze is als het ware haar tegenpool.
Isabel mag haar meteen al niet.
Maar dan belt Louis met de vraag of Eva een maand bij Isabel in Overijssel mag komen logeren, want zelf moet hij voor zijn werk een hele tijd naar het buitenland en hij wil niet, dat Eva alleen achterblijft.
Isabel gaat met tegenzin in op het verzoek.

De bewaring is opgedeeld in drie delen.
In de eerste twee delen wordt Isabels tot dan toe veilige leventje aan het wankelen gebracht.
Het klikt totaal niet tussen haar en Eva.
Tot overmaat van ramp verdwijnen er spullen uit het huis, een theelepeltje, een bord , lepels.
Isabel verdenkt Neelke, de hulp, maar heeft die het wel gedaan?
De achterdocht van Isabel sijpelt tussen de regels door.

De eerste twee delen zijn af en toe wat taai om te lezen, het is soms te veel en te gekunsteld. Zinnen worden niet afgemaakt.
Er wordt te veel verteld , te weinig weggelaten en aan de interpretatie van de lezer overgelaten.
Er zijn mooie zinnen, maar echt voeling met de personages krijg je niet.
Voorbeelden: "Ze zou nooit meer een ruimte verlaten zonder de helft van zichzelf achter te laten"
"Het huis verwelkomt haar niet. Het hield zijn blik schaamtevol afgewend."
Maar geraakt wordt je nergens.
Wat ook niets toevoegt zijn de expliciete seksscenes, die weinig aan de verbeelding overlaten en niet meehelpen de onderhuidse sfeer van het boek weer te geven.
Het derde deel is het beste deel, daarin komt de ontknoping, waarbij alle voorgaande gebeurtenissen duidelijk worden. In dit deel is wat meer emotie tussen de regels door te vinden.
Het boek geeft goed weer hoe er na de oorlog zaken werden verzwegen en weggemoffeld.
Het einde is uiteindelijk zoals verwacht.