Mooi en eerlijk boek.

In Tonic maken we kennis met Arthur Poolman, wiens leven lange tijd heeft bestaan uit grote hoeveelheden alcohol.
Met deze verslavende drank is Arthur begonnen in zijn studententijd, de tijd waarin eigenlijk bijna alle studenten
Aardig wat drank wegwerkten.
Alleen is het bij Arthur na die tijd helaas niet gestopt, maar eigenlijk erger geworden.
Zo erg, dat hij regelmatig op de school waar hij werkzaam is als leraar moet verzuimen.
Vooral de maandagen zijn voor hem geen feest.
En bovendien dreigt de drank hem zijn relatie met Maite te gaan kosten, iets wat hij graag voorkomen wil.
Na een uit de hand gelopen drankgelag van een week, waarin hij op de bodem terecht komt, is voor hem de maat vol.
Hij meld zich aan bij een verslavingsdeskundige en begint bijeenkomsten van de AA bij te wonen.
De worsteling om van koning alcohol af te komen wordt een succes, het lukt hem de drank te laten staan. Maar dan dient zich een volgend, groot probleem aan. Wat te doen met de tijd en ruimte die vrijkomt nu hij niet meer bijna doorlopend onder invloed is. Dat probleem lijkt nog bijna groter te zijn dan de drank zelf.
Deze roman, met veel inlevingsvermogen en veel zelfinzicht geschreven, laat scherp de worsteling van de hoofdpersoon met de alcohol zien.
Toch is het geen zwaar boek om te lezen, het is een eerlijk verslag, af en toe zelf wat luchtig, wat het lezen des te plezieriger maakt.
Vooral de eerlijkheid en het zelfinzicht maakt dit boek heel bijzonder.
Ik heb het boek met veel genoegen en interesse gelezen.
Chapeau voor de auteur, Ralf Mohrman!