Literaire psychologische thriller

Op de (overigens mooie!) cover wordt dit boek beschreven als een ‘literaire thriller’: voeg hier gerust nog het woordje ‘psychologische’ aan toe, want dat dekt de lading helemaal. En dat maakt het meteen zoveel sterker dan een doorsnee thriller (voor zover dat bestaat natuurlijk).

In het begin van het boek staat een lijst van personages, wat een beetje doet vrezen dat het ingewikkeld wordt, maar persoonlijk vond ik die lijst niet nodig.

De proloog komt al meteen binnen. Je vraagt je af wie de ik-persoon is die vertelt over het vinden van Nina.
De titels van de verschillende delen (episodes) maken nieuwsgierig, enkel de titel van de epiloog geeft al een beetje te veel prijs.

In het boek volgen we Nina, een meisje dat dertig jaar geleden bij het lijk van haar moeder gevonden werd, en de bijnaam ‘Het bloemenmeisje’ kreeg. Langzaam ontvouwt zich het mysterie van haar verleden, waarin meteen ook het thriller-element van het boek zit. Nina wil de waarheid achterhalen, en naarmate de puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen, wil ze dit niet meer wil loslaten. Ze ziet ook dat ze dit zélf moet doen, en hiervoor niet enkel op anderen kan rekenen.

Samen met Nina ontdek je haar gruwelijke verleden. Hierdoor groei je als lezer als het ware mee in haar verhaal, wat het ook zo sterk maakt: het gaat ook niet zozeer om de gebeurtenissen zelf, als wel om de psychologische evolutie en verwerking, zowel van Nina zelf, alsook van haar moeder en andere personen uit haar verleden.
Hoe meer Nina ontdekt, hoe hoger ook de spanning wordt.

Nina’s complexe persoonlijkheid en de evolutie daarvan zijn bovendien erg goed uitgewerkt, de reden waarom het boek het label ‘psychologisch’ verdient. Op die manier kun je ook heel goed met haar kon meeleven.

De schrijfstijl van Anya Niewierra draagt hier zeker ook toe bij: deze is erg prettig, met vaak korte zinnen, in spreektaal, en heel beeldend. Ze schrijft op zo’n manier dat ze je meetrekt in de gedachten en gevoelens van Nina, de ik-vorm helpt hier ook nog bij.
Door de manier waarop ze schrijft bouwt ze tegelijkertijd ook de spanning van het verhaal op.

Je moet er wel goed je gedachten bij houden, het is geen simpel verhaal. Maar het zit écht wel goed in elkaar, en alle losse eindjes komen op het einde bij elkaar. Het verhaal klopt helemaal.
De epiloog is niet het ‘echte’ einde, dat wordt gevormd door alles wat daarvóór gebeurd is. Al vind ik de epiloog wel erg mooi, het maakt het verhaal ‘af’, ook al is het dat eigenlijk niet...

Heel belangrijk in het boek, en daarmee een opvallend element, is overigens de invloed van de natuur op Nina. Het is niet toevallig dat ze ‘Het bloemenmeisje’ wordt genoemd, mooi ook dat ze later ook de natuur in haar beroep verwerkt. Wanneer je dan haar levensverhaal te weten komt is dit alles niet meer dan logisch, en ergens ook heel mooi, omdat er van de natuur voor Nina iets troostends uitgaat, ondanks dat het niet altijd rozengeur en maneschijn was.

Erg graag gelezen, maar omdat ik Het dossier net iets sterker vond krijgt deze vier sterren.

Met dank aan Hebban voor de deelname aan de leesclub!