Een moeilijk boek

In de proloog komt iemand weer tot leven, en doorheen het boek leren we deze Salomé Abergel wat beter kennen, aan de hand van verhalen, anekdotes, door andere personen die haar tegenkwamen, en dit tegen een migrantiechtergrond, en een voor velen onbekend deel van de Marokkaanse geschiedenis. Het is een mozaïek, een puzzel, maar ik kon de puzzelstukjes niet altijd vinden.
Want Salomé mag dan wel de rode draad zijn, deze draad is nooit rechtlijnig, maar kent vele kronkels. Te veel misschien, want het voelt alsof er geen plot is en ook de boodschap(pen) is (zijn) goed verstopt.

Naast veel kronkels zijn er ook veel personages, die niet altijd gemakkelijk uit elkaar te houden zijn. Of die je weer vergeet tot ze later ineens weer opduiken en je je afvraagt wat je over die persoon ook alweer gelezen had.

Het boek is op zich mooi geschreven, met veel beeldspraak, en toch is dat op den duur vermoeiend. Ik heb heel vaak zinnen moeten herlezen, omdat ook die, net zoals het verhaal, overal heen kronkelen. De schrijfstijl haalt de vaart uit het verhaal, ik kwam er nooit echt in. Het voelt vaak breedsprakig, gezwollen, te veel.

Ik las ergens dat het boek een lappendeken is, net zoals de migrantenverhalen en de multiculturele samenleving. Dat klopt, maar mij pakte het niet. Ik voelde er weinig bij (tenzij opluchting toen ik het eindelijk uit had).

Ongeveer op de helft van het boek heb ik een paar podcasts geluisterd over het boek, waarin ook de schrijfster zelf aan het woord kwam. Dit was in eerste instantie verhelderend, want ik had heel erg het gevoel dat ik iets aan het missen was. Ik hoopte dan ook op een positievere ervaring bij de rest van het boek, maar zelfs met die achtergrond zag en voelde ik het allemaal niet. Ik vond het echt een moeilijk boek, ik snap het gewoon niet helemaal, en heb me er doorheen moeten worstelen. Eerlijk gezegd heeft me, op enkele stukken na, weinig leesplezier gebracht.

Toen dit boek op de longlist van de Hebban Debuutprijs 2025 verscheen, was dit een van de boeken die ik liever niet wilde lezen. Ik besloot ik er toch met een open geest aan te beginnen. Het begin was zeker nog ok, het tweede deel was het beste, maar nee, het is geen boek voor mij (en zonder de Hebban Debuutprijs zou ik het niet hebben uitgelezen).

You love or you hate it, zoveel is duidelijk. En ja, het is goed geschreven, het is absoluut origineel, en in die zin kan ik begrijpen dat het al een aantal prijzen gewonnen heeft. Maar het is geen boek voor mij.