Aardig maar onaf

Een aardig boekje waarin Mikah en Hadassa elkaar gedurende een week leren kennen, vol mijmeringen over muziek, seks en geloof.
Ik ken Lucky Fonz niet, en heb geen idee of die boekje deels autobiografisch is, maar het voelt wel heel erg alsof de schrijver verschillende van zijn gedachten in één verhaal heeft willen steken, zonder dat dit daarom noodzakelijk steek houdt.

Er staan zeker mooie zinnen in, maar op andere plaatsen voelen ze niet helemaal correct aan. Het verhaal op zich voelt wat rommelig aan: het begint goed, met de twee die elkaar leren kennen, waarna je ook wat meer achtergrond over allebei krijgt. Maar de week die volgt voelt wat ongeloofwaardig aan, en bepaalde gebeurtenissen en keuzes zijn vreemd te noemen, zonder dat je ze echt goed kunt begrijpen. Ook het einde voelt alsof het boekje ineens een einde moest krijgen.

Het is zeker geen slecht boek, maar voelt vooral onaf, qua schrijfstijl en verhaal. Ook weet ik niet goed wat de boodschap van dit boek nu eigenlijk is. Ik mis iets, maar ik weet niet goed wat, en dat is misschien wel het ‘probleem’ van dit boek.