Verfrissend en vaak absurd, maar zo heerlijk!

Wanneer Selma over een okapi droomt verwacht het hele dorp dat er iemand zal sterven, omdat dit al eerder is gebeurd. De verschillende inwoners gaan zich op de een of andere manier naar deze verwachting gedragen, en dat levert bijzondere situaties op.

Hoofdpersoon van het boek is Luise, die we op verschillende tijdstippen in haar leven volgen, in die zin is het ook een soort coming-of-age roman. De rest van het dorp passeert ook de revue: haar beste vriend Martin, wijze grootmoeder Selma, haar vader die altijd op reis is, en haar moeder, zonder aandacht voor haar dochter, zich afvragend of ze bij haar echtgenoot moet blijven (‘Mijn moeder was niet goed in uit elkaar gaan, maar ze was heel goed in uit elkaar zijn.’)
Er is Elsbeth, die van bijgeloof aan elkaar hangt en overal wel een remedie voor weet, en de opticien, die een grote rol speelt in het leven van Selma en Luise, en er gewoon altijd is. De norse vader van Martin, Palm, die een hele evolutie doormaakt, en droevige Marlies, die nooit iets goed of leuk vindt. Frederik, een boeddhistische monnik die in Japan woont, en trouwe hond Alaska.

Alle karakters zijn prachtig neergezet, ieder met zijn of haar kleine kantjes, die hen allemaal zo ‘mens’ maken. Weliswaar soms wat uitvergroot, maar dat pas gewoon bij dit boek.

Het boek gaat over heel veel (opgroeien, (bij-)geloof, ouderschap, …), maar vooral over wat een kleine gemeenschap voor elkaar kan betekenen. Er zit veel verdriet en verlies in het boek, maar het is hartverwarmend hoe iedereen voor elkaar blijft zorgen. De fijnzinnige humor maakt het dan ook nog eens extra verteerbaar.

Dit is echt een boek dat ik met de glimlach en met heel veel plezier gelezen heb. Verfrissend en vaak absurd, maar zo heerlijk!

(dikke pluim voor de vertaler trouwens!)