Talking to the dead: heb eerst even nagedacht over de titel van het boek. Waarom niet gewoon vertalen vanuit het Engels? Maar dan doet het mij te veel denken aan het één of ander spiritueel boek. Fiona is eigenlijk een krachtige titel die nog veel open laat aan de lezer.
Dan de foto op de cover. Wel gewaagd vind ik. Heb gezien dat Harry Bingham deze foto ook gebruikt op zijn website om de lezer een voorstelling te geven van hoe Fiona er zou uitzien. Het is een gezicht dat niet direct een gevoel weergeeft. Een beetje zoals Fiona is. Ik vind hem wel passen bij het personage.
De layout van de tekst vind ik prima. Duidelijke hoofdstukken, niet te lang, leuk lettertype en voldoende groot.
Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief. Mij deed het personage niet helemaal aan Lisbeth Salander denken maar meer aan een mengeling van Sara Lund uit The Killing en Saga Norén uit The Bridge. Eigenzinnig en vreemd. Aanvankelijk dacht ik aan Asperger maar naarmate het boek vorderde was het dat toch niet.
De 400 pagina’s had ik voor mezelf ingedeeld in 4 delen. +/- 100 per deel. Naar mijn gevoel kwam er ook steeds een wending in het verhaal na 100 bladzijden.
In het eerste deel van het boek heb ik mij ingeleefd in de omgeving van het personage. Het verhaal speelt zich af in Cardiff in Wales. Er staan in het eerste deel heel wat beschrijvingen van plaatsen en straten. Als je Google Earth opent kan je ze daar terugvinden en met streetview kan je helemaal in de omgeving komen. In dit deel staan vooral de twee zaken waaraan Fiona werkt en die stilaan naar mekaar toe groeien centraal. De moorden grijpen haar aan. Over het personage zelf kom je nog niet zoveel te weten. Toch voel je dat er iets is.
In het tweede deel bloeit het personage van Fiona open. Hierin zie je dat ze met zichzelf begint te worstelen. Ook het onderzoek waaraan ze werkt krijgt door haar persoonlijk toedoen een eigen wending. Ze is niet direct het volgzame type.
Het derde deel ‘ademt’ Fiona. Hier haalt de persoon Fiona de overhand op het moordonderzoek vind ik. Hier zie je dat ze eigenlijk de grip op zichzelf verliest. De moordzaak wordt verder onderzocht. Samen met het team en als solo van Fiona.
In het vierde en laatste deel komt het onderzoek tot een eind. Een heel gedetailleerd en mooi einde van het moordonderzoek. Ook het persoonlijk ‘gevecht’ van Fiona krijgt hier een einde, maar het is tegelijkertijd weer een begin voor het volgende deel van de trilogie denk ik. Haar persoon is nog niet af.
Ik heb het boek vlot doorgelezen en toch ook stevig doorgrond, het kon mij zeker blijven boeien vooral doordat ik het personage zo goed vond. Zelfs wanneer het boek neerlag en ik met andere zaken bezig was zat het nog in mijn hoofd. Voor mij was het moordonderzoek eigenlijk bijzaak en het doorgronden van het personage de hoofdzaak. Wie is eigenlijk Fiona? Als je houdt van psychologie dan kan dit boek je zeker bekoren. Dus ook wat de titel van het boek betreft: goed gekozen. Het draait echt rond FIONA.
Bedankt aan Crimezone en uitgeverij De Fontein omdat ik een vooruitexemplaar mocht lezen.
Dit boek heeft mij echt wel aangesproken, ik kijk uit naar de twee volgende delen.