Lezersrecensie
Bloedstollende fantasie om je te harden voor gruwelijke werkelijkheden
De dikke verhalenbundel "Een bloedovergoten dageraad" van Anthonie Holslag is weer een kolfje naar de hand voor de liefhebber van ontregelende gebeurtenissen, horrorelementen en onverwachte wendingen. Het thema in deze bundel is angst. Doodsangst, levensangst, ingebeelde angst en reële angst. Met zijn wijdverbreide fantasie en vertelkunst neemt Holslag de lezer mee in een moeras variërend van psychologische suspense tot hakkende bijlen, zoals in het verhaal De laatste opdracht.
De auteur lijkt als geen ander angst van binnen uit te kennen. Zo komt in het korte verhaal "De man op het ijs" zijdelings een onveilige jeugd in pleeggezinnen aan de orde. Zeker is dat Holslag beroepsmatig de inzet van angst en de effecten daarvan als geen ander kent. Hij is naast schrijver Doctor in de Culturele Antropologie met als expertise onder andere collectief geweld, extremisme en genocide. Hij onderzoekt en doceert over angst, dreiging en terreur. Toch is de schok groot om meteen in het introductieverhaal Door het konijnenhol te lezen waar een deel van zijn eigen angst vandaan komt. Een puur onzinnig en toevallig voorval, maar ingrijpend genoeg om zijn leven voortaan op te delen in een vóór en een ná.
Beklemmend is ook verkeerd begrepen (psychische) aandoeningen zoals bijvoorbeeld in het verhaal "Familiegeheimen". Gewone mensen worden tot monsters gemaakt, iets wat met een justitiële of psychiatrisch diagnostische tunnelvisie in principe iedereen kan overkomen.
De realiteit haalt vaker de fantasie in deze verhalenbundel uit 2014 in. Zoals in het verhaal "In de mist" waarin onschuldige griepverschijnselen zich ontpoppen tot een levensbedreigende pandemie.
Het is typisch des Holslags om kleine, alledaagse angsten te plaatsen in een overrompelend collectieve angst. Particuliere angsten als opmaat tot een groter terreur. Zo wordt in "De man op het ijs" huwelijksmalaise en persoonlijke vernedering knap verweven met de collectieve angst voor een (mogelijke) seriemoordenaar.
Je zou er bijna troost uit kunnen putten. Je eigen huis-, tuin- en keukenangsten vielen achteraf best te bolwerken. Maar als je dat beseft is het al te laat.
En begin je halsreikend aan het volgende verhaal.
De auteur lijkt als geen ander angst van binnen uit te kennen. Zo komt in het korte verhaal "De man op het ijs" zijdelings een onveilige jeugd in pleeggezinnen aan de orde. Zeker is dat Holslag beroepsmatig de inzet van angst en de effecten daarvan als geen ander kent. Hij is naast schrijver Doctor in de Culturele Antropologie met als expertise onder andere collectief geweld, extremisme en genocide. Hij onderzoekt en doceert over angst, dreiging en terreur. Toch is de schok groot om meteen in het introductieverhaal Door het konijnenhol te lezen waar een deel van zijn eigen angst vandaan komt. Een puur onzinnig en toevallig voorval, maar ingrijpend genoeg om zijn leven voortaan op te delen in een vóór en een ná.
Beklemmend is ook verkeerd begrepen (psychische) aandoeningen zoals bijvoorbeeld in het verhaal "Familiegeheimen". Gewone mensen worden tot monsters gemaakt, iets wat met een justitiële of psychiatrisch diagnostische tunnelvisie in principe iedereen kan overkomen.
De realiteit haalt vaker de fantasie in deze verhalenbundel uit 2014 in. Zoals in het verhaal "In de mist" waarin onschuldige griepverschijnselen zich ontpoppen tot een levensbedreigende pandemie.
Het is typisch des Holslags om kleine, alledaagse angsten te plaatsen in een overrompelend collectieve angst. Particuliere angsten als opmaat tot een groter terreur. Zo wordt in "De man op het ijs" huwelijksmalaise en persoonlijke vernedering knap verweven met de collectieve angst voor een (mogelijke) seriemoordenaar.
Je zou er bijna troost uit kunnen putten. Je eigen huis-, tuin- en keukenangsten vielen achteraf best te bolwerken. Maar als je dat beseft is het al te laat.
En begin je halsreikend aan het volgende verhaal.
1
Reageer op deze recensie
