Stationsroman met pretenties

Dat Stephan Enter een sterke stilist is, kan niemand ontkennen. Geeft dat hem een vrijgeleide om een stationsromannetje de pretentie van een heuse roman te geven? Ik dacht het niet. Nochtans bekroop me dat gevoel de eerste 20, 30 bladzijden van dit boek. Een man zoekt en vindt via een datingsite een meisje. Hij laat er een tiental de revue passeren waarmee hij geen contact wil en dan is er uiteindelijk Jessica. We krijgen wat mailverkeer, de eerste afspraakjes en uiteindelijk de eerste seks. Pas dan krijgt het boek een twist waardoor het geen gewoon liefdesgeschiedenisje wordt. Maar helemaal boeiend wordt het nooit. Zelden zijn vlinders in de buik zo expressief en lyrisch beschreven, zelden is het niet klaarkomen van een vrouw over zoveel exhuberante pagina's uitgesmeerd, maar ach.
De laatste twee hoofdstukken, maken het boek voor mij gelukkig nog een beetje goed, waardoor ik toch wat compassie krijg, met beide hoofdpersonages. Maar neen passons, de volgende...